பூக்களை நீட்டினேன்
முற்கள்கிடைத்தது
முற்களை நீட்டினேன்
முற்களாய் சொற்கள் கிடைத்தது
சொற்களை நீட்டினேன்
காயங்கள் கிடைத்தது
காயங்களை நீட்டினேன்
வலிகள் கிடைத்தது
வலிகளை கொண்டு கவிதையானேன்
அவமானம் கிடைத்தது
அவமானத்தால் தனியே ஆனேன்
திமிரென பட்டம் கிடைத்தது!!!
நாம் எதிர்பார்க்கும்
உறவு எப்போதும்
எம்மை அலட்சியமாய்
தூக்கியெறிந்து சொல்லும்
நாம் எதிர்பார்த்திடா
உறவே
நாம் காயபட்டநேரம்
வலியுணர்ந்து நமக்காய் துடிக்கும்!!!
ஓவ்வொரு முறையும்
உனக்கு விடை
கொடுத்திடும் போது
ஒன்றை கற்றுக்கொள்கின்றேன்
ஆனாலும்
மனமென்னும் மாயகண்ணாடி
உன்னை நம்பியே ஏமாந்துவிடுகின்றது
இம்முறை உன்னில்
என்னை புதைக்கின்றேன்
நான் பூப்பதும்
என்மீது பூக்கள் விழுவதும்
நீ எழுதும் கதையே
நானெழுதித்தோற்றதால்
உன்னிடம் விட்டுவிட்டேன்
நீ கைபிடிக்க
நான்விழியிழந்தே உன்னேடு
நடந்திட போகின்றேன்
இருளுக்குள்
தொடகட்டும் என்போராட்டம் !!!!
போரா
ஆணிடம் சந்தோஷத்தேடல்
பெண்ணிடம் நின்மதிதேடல்
பூமியழுகின்றது அழிவினால்
மாற்றமே மாறதென காத்திருக்கின்றான்
இறைவன்!!
வலிகளை ரசிப்பவருமுண்டு
வலிகளால் அழுவருமுண்டு என்
வலிகளே என்னை சிலையாய் மற்றிட
பலர் புன்னகைகளை பார்த்து
புன்னகைக்கின்றேன்
என்னை விட்டு பிரிவுகள்பிரித்தாலும்
மெளனிக்கின்றேன் தனியாய்
என்னால் பிறர் காயபட்டால்
மட்டும் அழுகின்றேன் என்
தவறை எண்ணி என்னை அழவைத்தவரை
பார்த்தால் மட்டும் சிந்திக்கின்றேன்என்னை
பழிவாக்கிமகிழ்ந்திட என்ன கேவமென
பிறவிகள் வேண்டாம் எனிபிறந்துடவும் வேண்டாம்
யார் சந்தோஷத்தையும் எடுத்துசெல்லா இறப்பே
வேண்டும்!!!இறையே!
என்னை நேசிக்கா
இதயத்தையும் நேசிக்கின்றேன்
நேசமட்டுமே அழகான உலகமென்பதால்
இந்த உலகத்தின் அழகே எந்தன் நேசம்
அந்த நேசத்தின் அழகே எந்தன் சுவாசம்
எந்தன்சுவாசத்தின் அழகே பூவின் அழகு
வருடங்கள் தொலைந்தது
வயதும் தொலைந்தது
கனவுகளும் தொலைந்தது
ஆசைகளே
கூடாதென்று இருந்தும்
வாழ்க்கையில் வலிகள் மட்டுமே
என்னை இறுக்கட்டிக்கொண்டது
ஓவ்வொரு தோல்வியும் ஓவ்வொருபுத்தகமென்று!!!
தொலைந்தவையை தேடியழவுமில்லை
இழந்தவை எனக்குகிடைக்கவுமில்லை
இருந்தும் கற்பனை தோட்டம் பூத்தது
நியமில்லா கனவுகளில் சிலநேர சந்தோஷமாய்!!!
என்னிடம் இழந்திட இல்லையென்ற
பின்னே தொலைவானது சந்தோஷம்
மரணமே. சந்தோஷமான பின்னே
வாழ்க்கை தேடலற்ற சந்தோஷமானது!!!
நியமில்லா நிழல்மீது நம்பிக்கை
கொண்டு நியத்தை விட்டு விடுகின்றோம்
நியமென நம்பி ஆதலால் தோற்று
இழக்கின்றோம்நம் நியத்தை!!!
நம்பிக்கையே தடுமாறிவிழுந்திட.
எல்லாமே பொய்களாகி போனதே உலகில்
எதை நம்புவதென தெரியாமல் தடுமாறி
இழந்தே அழுகின்றது மனிதம்
மாமன் இல்லா மரிக்கொழுந்து
தானாய் வாடுது லாசமற்று உறக்கமிழந்த
மரிக்கொழுந்து விழிப்பில் அழுகின்றது
தனிமைகொண்டு
இறங்கிடவும உறங்கிடவும்
மாமன் இல்லயே மரிக்கொழுந்தேயுனக்கு
வீனாய்ஏக்கம் தானாய் கொள்ளலாமா
நாம் பொருமை கொள்ளவும்
நம்மை பொருமைபடுத்தவும்
நாமக்க சிந்திக்கவும்
நம்கைபிடித்து நம் கண்ணீர்துடைக்கவும்
ஒரு உறவு உயிராய் இருந்தால்
உலகில் இழப்பின்வலியை கூட
தாங்கியெழுந்திட முடியும்
நம்மால்!!!
ஓற்றையனாதைக்கும் ஒரு உறவு நம்பிக்கையெளியாகும்!!!
உணர்வுகளிடம் நாம் தேற்றிடிடும் போது
நாம் யாரேவாக தெரிகின்றோம் நம்மிடம்
உணர்வு தோற்றிடும் போது நாம் நாமாக
தெரிகின்றோம்
நற்சிந்தனை நல்லுள்ளதை
என்றும்ஏற்றுக்கொள்ள உலகமே
இது இதற்கு உயிரை கொடுத்து உடலை
கொடுத்த இறைவனே சாட்சியின் காட்சி!!!!
தடுமாறும் இடத்தில்இதயத்தின்
கைபிடியானேன்
தடுக்கி விழுந்த இடத்தில் பிடித்தெழுந்திட
கல்லானேன்
புரியா நட்பு பிரியும் இடத்தில் புரிந்திட்ட
நட்பானேன்
இழந்தவையை இதயம் அடையும்வரை
மனதின் உறுதியானேன்
இதயம்தன்னைதேற்றி தானேயெழும்வரை
நல்இதயத்தின் நல்லவையே நானானேன்
எல்லாம் கைசேர கைதட்டி வாழ்த்திட்டு
தூரத்தின் தூரமானேன்என்னை
நானே ஏமாற்றி!!
என்னை தொலைத்து என்னை புதைத்தேன்
எல்லாம்தெரிந்தும்!!!
தப்பாய் தவறாய்என் தேற்றங்களை
மாற்றியவர் விம்பங்களாய் மாற
மெளனமாய் வேடிக்கை பார்த்தேன்
புரியாமல் தடுமாறுவது மனிதமனம்
தானே இறையே !!!
நம்தேவையும் தேடலும்
நம் சுயநலம்என்பதால் !!பார்வையும் எண்ணமும்
மனதின் கற்பனைதானே புன்னகைகள்
மெளனிக்க புதிராய் மாறியது என் திருவுரும்!!!
நல்வையும் நல்லெண்ணமும் மாறாமல்
என்றும் நானே தானே தனியாய்!!
தோற்றபின எழுந்த நிமிடம்
தந்த கனவினையும் தோற்றேயான
கற்பனைகள் கற்று தந்த ஒரு புத்தகம்
அடுத்த நிமிடத்தை பொய்யாக்கியதால்
இந்த நிமிடம் எனக்காய் பூத்தது!!!
மறக்க நினைத்தே தேற்ற
மறதியிடம் கொஞ்சிக்கேட்கின்றேன்
என்னை மறந்தே உறங்கிட ஒரு நாளை
தன்னில் தன்னை தொலைத்து
தன்னைதேடும் நம்மில் தன்னையெடுத்து
மற்றவரையும் சிந்தித்து வாழும் ஓரு உறவு
உலத்தின்உயர்வு!!!
முற்களின் நடுவே விழுந்தபூவினேடு
கற்களின் வலிசொல்லிய காயத்தினை
சொற்கள் கொண்டு மருந்தானாய்
என் இதயதுடிப்பில் சேரா ஓற்றை வார்த்தை
உன்னையையும் என்னையும் பிரித்தது
தனித்தனியாய்
அந்த இடையில் இடைவிட ஏமாற்றம்
மனிதனை தூரமாக்க
தூரமாய் விழுந்த தூரத்தின் நடுவே
கருகிப்போன மலர்தேடிபார்க்கின்றது
உயிருள்ள ஓரு சொல்லை
இல்லையென்றது தமிழ் பூவை
விட்டு உன்னிடம் வந்ததே
கடனாய் போன கடன்காரியாய் தமிழிடம்
தேற்றுகிடக்கின்றது பூ!!!
கடக்கும் வரை தெரியா என்
கடந்த காலசுமையை
கடந்த பின்னே கேட்கின்றேன்
என்னை கடக்கும்விழிகளின்
அனுதாபார்வையினுடே!!!
ஓருவர் எனக்கு கற்று தந்த
பாடத்திலே என் வாழ்க்கை தவறை
திருத்திட நின்று பார்க்கின்றேன்
என் கண்ணாடியை
எட்டிபிடித்த கனவினை
கட்டியணைத்தே நடந்திட
முடியா கற்பனை தேடலில் தொலைப்பதே
நியமென சொல்லியழுகின்றது
வாழ்க்கைத்தேவை!!!!
பேச்சின்வீச்சு வார்தைகளில்
விளையாட விளையாடும் விளையாட்டு
பொருளாய் தேன்றுதே பெண்மை
காக்கும் கரத்திடமே கனிபை பெறதவிக்கு
பெண்மை!!
தளிர்க்கொடி
தளரும் தளிர்நடை கண்டு
ஆதவன் எழுகின்றதே அடிவானில்
மேகப் போர்வை விலக்கி!!
தளிர்கொடி
தளரும் தளிர் நடைகண்டு
தென்றலில் மோதி மேகம் உடைந்து
அழுது தவித்து வடிக்கின்றதே
நீரை!!
தளிர்க்கொடி
தளரும் தளிர்நடை கண்டு
வானில் மெல்ல வளைகின்றதே
வானவில்
புன்னைகை்குடையாய் !!
தளிர்கொடி
தளரும் தளிர் நடைகண்டு
மாமன் இதயத்துடிபிற்குள் ஓர்அலை
மாமன் மனசையுடைக்கின்றதோ
உணர்வாய் !!
தளரும் கொடியோடு
தளர்வாய் தலை கவிழும் பூவிற்குள்
மெல்ல எழுகின்ற வாசம் போல்
மெல்ல உயிர் பெறுகின்றது தளிர்கொடி!!!
உன்னால் உனக்காய் செய்ய
முடியா வாழ்வை கற்பனையாக்கினாய்
என்னை புரியாமலே என் உணர்வை
நீ சிந்தியாமல் !உனக்காய் சிந்ததில்
உடைத்தெறியபட்டது என் விம்பமே!!!
கனவுகள் தேற்றதால்
நினைவுகள் ஆசைகளை வேடிக்கை
பார்த்திட கற்பனைகள் தன்னை
இழந்தது எல்லாம் மாயையென்றது
திரும்பி பார்க்க மறுக்கும் நம் வாழ்வின்
ஆசைகளை கொஞ்சம் நிறுத்தி
நின்று திரும்பிபார்த்தால் நாம் இழந்தவை
பெரிதாய் தெரியும்
உயிர்வரை உயிர்யெழுதும்
உயிர்ஓசை ஒரு நெடி சந்தோகம்
உயிரையே எடுக்கும் உயிர் நேசம்
ஒற்றைசொல் உயிர்வரை
துடிப்பு உறவான பின்னே தேடியே
இறக்கும் உயிர் கற்பனை பூந்தோட்டம்
கல்லறைகேயழகு விற்பனைக்கு கோடிக்கதை
படித்தும் புரியாநிலை! !!பாதியின் பாதியாய்
பாரெங்கும் உறவு!!!!
விடைதேடும் விடையாக நீ
கேள்வியேடு நான் மாறுபட்டே
மாற்றியேடி மாறிவிட்டோம் நாம்
யாரோவாய்!!!
மண்வாசணை மழைத்துளியே
மண்ணேடு உறைந்த
மண்ணின் ஈரமே
என்னேடு என்னாலும்
நின்றாடும் குழந்தைத்தமிழே
பின்னாடும் இளமையை
முன்னாடகவியாடும் செந்தமிழே
சொல்லாடும் உன்இனிமையில்
கொஞ்சம் வில்லாட வந்த அம்பு
பூவேடு வந்த வாசணையில்
கண்ணால் சொல்லா நேசத்தின்
கவியாய் நின்றாடா
காதலில் மலர்ந்தாடும் இதயத்தை
கற்றிட தவமிருக்கும் தமிழே
கொஞ்சம் கொஞ்சி பேசினால்
என்னேடு அழகாய் தோன்றியாடும்
செந்தமிழின் தமிழே
கருமையின்கார்காலத்தின்ஒளியாய்
ஓளிரும் ஓளியே அடிவானத்தின்
வண்ணத்தில் ஓளிரும்
எந்தன் எண்ணத்தின் வண்ணத்தின்
அழகின் அழகே!!!எந்தன் காதல் பூவின்
உயிர்ஒவியம்நீயே!!
பிரிந்தோடும் நீரோடை தடைதகர்த்து
வழிதேடியிணைத்தோடும் ஒன்றாய் ஆனால்
நேசம்கொண்ட மனிதனேடு
பிரிவானால் தடைபோட்டு
தடைதாண்டா வழியடைத்து தனியாகி
தான்னில் நேசத்தின்பெருமை கொள்கின்றான்
உயிரேடு கலந்து உயிர்வரை போராடி
உயிர் வாழ வாழ்வின் உணர்வில்
கலந்ததோடியதை உயிர் பிரித்து
உணர்வி்ல் நிறுத்தி தன்னையெடுத்து
மற்றதையழிக்கு நேசம்
நிலவே நிலவின் நிழலே
நியமாய் தொலைந்ததும் நீயே
நிழலாய் தொலைத்ததும்நீயே
கனவாய் தூங்கியம் நீயே
கனவிலும் நியமாய்கரைந்ததும் நீயே
காலை மாலை தேடலானதும்நீயே
விழிகள் ஏங்க தொலைவாய் போனதும் நீயே
மறைந்ததை மறைந்திட ஊமையானது நீயே
ஊமையின் மொழியிலும் உணர்வுகள் காட்டியதும்
நீயே உணவுற்க்குள் சிறைபட்டு கதவுகள்
உடைந்ததும் நீயே காற்றாய் மறைந்தது
கற்பனை கதைபடித்ததும் நீயே!!!வேடிக்கையாக்கி
வேதனை தந்ததும் நீயே அந்த வேதனையை
ரசித்ததும் நீயே ரசித்தவள் ரசனையின் கனவுகளை
கடசியில் கண்ணீரில் நனைத்ததும் நீயே
சோலையோரம் காலைநேரம்
கானாபாடும் பறவை யோடும்
ஏனோ கொஞ்சம் இதமாய் தோன்றும்
மனதினோரம் ஏதோ நினைவு
தோன்றி தோன்றி மறைய
இயல்பாய் துடிக்கும் இதயம்
காணாமல் போன ஒன்றை தனக்கேதோடும்
உணர்வு எதை எதை சொல்லி குழப்பும்
பிடிவாதம் கொஞ்சம் தன்னை காட்டும்
ஆனாலும் தேற்றே தவிக்கும் இயல்பாய்
அனைத்தும் நமக்குள்!!!
பூத்த பூவிற்குள் நான் ஒரு
பூவினின்சருகானேன்
கண்கள் தேடிடும்உறவிற்குள் நான் ஒரு
இறந்து போன உயிரானேன்
பார்க்கும் பார்வைகள் நான் ஓரு
ஒவியத்தின் இருளானேன்
எழந்தேடும் கற்பனைக்குள் நான் ஒரு
பொருளற்ற சொல்லானேன்
விழுந்தேடும் கனவிற்குள் நான் ஒரு
பகல் நேரத்தூக்கமானேன்
விரைந்தோடும் காலத்திற்க்குள் நான் ஒரு
முகவரியற்ற அஞ்சலானேன்
நின்று பேசும் மனிதனுக்குநான் ஒரு
பொழுதை போக்கு தேடலானேன்
நேசமென்ற இதயத்திற்கு நான் ஒரு
குறும் செய்தி தகவலானேன்
பாசமென்ற உள்ளத்திடம் நான் ஒரு
ஏமாறும் கைதியானேன்
இருண்ட வாழ்க்கைக்கு யென்றும் நான் ஒரு
ஓளிகொடுக்கும் ஓளியாவேன்
மாமன் தோப்பு ஊஞ்சல்
மாடத்து துளசி
வண்ணமயில் நடைபயிலும்
மல்லிகைகொடியாடும்பந்தல்
சண்டையிட்டு கேள்வி கேட்க்க கிளி
கொஞ்சி பேசும் மைனா
வயலேடு பேசும் தென்றல்
அருவிபோல் ஓடும் நீர்
அதனேடு துள்ளி குதிக்கும்
மீன்கள் அமதியை உடைக்கும்
வேலையாட்கள்
அதனையும் வேடிக்கை பார்க்கும்
சின்னஞ்சிறார்கள்
அடிக்கடியழும் கணக்கபிள்ளை
கம்பீரம்தேற்கும்மாமன் நடை
கண்களும் ஏங்கும் ஆண்மை
கரடுமுரடு பேச்சு ஆனாலும்
கவியாய் மாறும் ஓருத்தியேடு மட்டும்
அழகாய் தேற்கும் பார்வை அயிரம் பேர்
நடுவிலும் தெரியும் உணர்வு
சொல்லியும்புரியாக்காதல்
சொல்லாதே பிறந்தத பிறப்பு
கேட்கமல் துடைக்கும் கைகள்
கொஞ்சம் துவண்டால் துடிக்கும் இதயம்
பார்க்காமல் தேடாமல் பேசாமல்
இருக்கா மனசு
அவள்உயிரை மட்டும்சுமக்கும் உடல்
யார் கடந்தும் மாறா காதல்
மாமன் தோப்புக்கு அழகு
அவள் வாயாடும் வார்த்தைக்குள்
மாமன் வாழும் புன்னகையின் அழகே!!
மானின் அவள்!!!
எவ்வளவு ஆழமாய்
நாம் புரிந்து கொண்டாலும்
நம்மைபுரியா இதயங்களோடு
வாழும்போதே. நம்
புரிதலும் தடம்மாறும் !!!
நிறைந்த உணர்வாய்
நம் படைப்பு இருந்தாலும்
குறைந்த புரிதலாய்
நம் வாழ்க்கை மாறும் போதே
நிறைந்த கோவமாய் நாம்
தெரிகின்றோம் !!!இங்கே
நம்மை நாம்
வெற்றிபெற்றால்
போற்றபடுகின்றோம் !
ஓரு மரணப்பாதையில் கல்லறைக்கு
அருகே பாதம்
மனசு திரும்பி பார்க்கின்றது
பாதையை
வீசப்பட்டுகின்றது கனவு
ஏக்கத்தோடு துடிக்கின்றது இதயம்
எடுத்திட கைகள் நீள்கின்றது ஆசையில்
முதுமை ஏலனமாய் எனக்குள்
புன்னகைகின்றது
என் விழிகளில் விழுந்த விம்பம்
விசும்பியழுகின்றது ஏனோ
சித்திரம்பேசவில்லையென அழுகின்றதா
இல்லை சித்திரத்தையே தொலைத்திட்டு
அழுகின்றதா
எம்மை எமக்கான எதிரியாய்
உருக்கியே எம்மை தேற்றோம்
தோற்றும் புரியா எம்மை
ஒன்றாக தந்திரத்தாலே எம்மை இன்னும்
இழந்துகொண்டே போகின்றோம் இன்னும்
எதிரியை வெளியே தேடுகின்றோம்
நம்மை நாம் திரும்பி பார்க்காமலே!!!
கோவில் வாசலில் விடுதலை விதை
தன் வறுமை போக்க யாசகம்
கேட்கின்றது தியாகத்தின் பெயரால்
கடவுளுக்கு பயந்ததே
உள்ளே செல்லும் எம் மனசிற்கு
தியகத்தையும் புரியவில்லை
கடவுளையும்புரியவில்லை
ஆனால் விடுதலை மட்டும் புரிகின்றதே
ஆச்சரியம் தான் எம் இனம்!!!
நம்பியே நம்பிக்கை நம்பியதால்
தேற்றாலும் நம்மை தேற்ற நிமிடத்தில்
கற்ற நம்மை யாரும் தேற்கடித்திட முடியா
உறுதியே. வாழ்க்கை
வித்துடல் விதைத்து
உதிரத்துவியர்வையில்குளித்து
மற்றவை மறந்து நல்லதையெண்ணி
விதையான உயிராய் விழுந்து
தீப்பூக்காடான தேசத்தில்
கருகிய வாசணையில்
அவையங்கள் இழந்துஎழுந்திட முடியா
இதயத்தின் வலிகளில்
விழுந்தோடும்நீர் தடாகத்தில்
பூவான உயிர்களின் மூச்சுக்குள்
கேட்டிடும் உணர்வினை
கையெடுத்து வணங்கி
தகுதியற்றவளாய் மண்டியிடுகின்றோன்
உயர்ந்தவர்களே உங்கள் உயர்ந்த எண்ணத்திடம்
இழந்தவை கேள்வியாக
இருப்பவைவிடையற்று தவிக்க
நடந்தவை கதையில்
நம்மை தொலைந்தோம்
நம்மையே நம்பாமல்
விழுந்ததையெழுப்பிடாமல்
விரும்பியதைவிரும்பாமல்
நமக்கே நாமே எதிரியானோம்
நம்கதையில்
எடுத்ததை ஒழித்ததை
எவர்கேட்டும் கொடுக்காமல்
இருப்பதையும்தொலைந்தோம்
நம் செயலால்
நம்பியதும்கேள்வியாக
நம்பிடாமனத்திடையே
நம்பிக்கை அறுத்தோம்
நம் சுயநலத்தால்
இருந்தும் நம்மிடையே
இருக்கும்உணர்வால்
எழுந்திட சொல்லியும்
எழுந்திட முடியாமல்
இடைவெளியாகின்றோம்
நம்மோடு
விதியேசதியே மதியே
மண்ணில் விழ்ந்த உதிரம்
வழிந்த ஒடிய வனத்தில்
எழுந்த கல்லறைகள் தம்
எண்ணத்தை சொல்லியே தன்னை
கொடுத்து மண்ணில் வீழ்ந்தது
உணர்வாய்!!!
எண்ணத்தைதொலைத்து
மண்ணையும் விட்டு
கல்லைமட்டும்வைத்தோம்
நம்நினைவில் !!சிந்தைக்குள்
நம் நல்லதை சிந்தித்து நமக்காய்
நாம் வாழ்வதை மற்றவர் அறியாமதியால்
நம்மை காத்திட்டோம் தெளிவாய்!!!
கொடுத்த தாய் தவிக்க
காத்திட மகற்று புலம்ப
பசித்தவயிறு வலிக்க
ஓற்றையிடமற்று துடிக்க நாம் கல்லாய்
பத்தோடு பதினென்றை
சொந்தமாக்கிகொண்டோம்
நமக்காய்!!
பெற்றபிள்ளை சிறக்க மற்றவர்பிள்ளை
இழந்தோம் நமக்காய் நாமே
நீதிவழிகதைபடித்த நீதி தமிழாய்
நீதியற்ற சரித்திரத்தில் நீதியுள்ள
மனிதனாய்நமக்காய் நாம் வாழ்கின்றோம்
நம்பொறுமைபேசி!!
கண்ணின்மணியே கண்மணியே
என் உயிர் விட்டு போன மூச்சுக்காற்றே
யுத்தமின்றி சத்தமின்றி என்னை
தேற்கடித்த என் வாழ்க்கை தேல்வியே
உணவின் ருசியை என்னிலிருந்து
பிரித்தெடுத்த சுவையின் சுவையே
பசியில்லையென்றால் பட்டினியாய்
உறங்கவிடா பசியே இப்பே
சண்டையிட்டு உணவுட்ட நீயில்லை
என்னோடு!!என்பிடிவத்தின்பிடிவாதமே
என்னோடு சண்டையிட்டு
முத்தமிட்ட நிமிடங்கள்
மட்டுமே நினைவில்புன்னகைக்க
நிழல் மட்டும் நியாமாய் முன்னே
கண்ணீரோடு நிக்கின்றது!!!
அப்பப்ப !!!
உன் தமயன்
நேசிக்கும் நிடத்தில் எப்ப
இவன் மகளாகளாய்
என் மடிவருவாய் என என்
உயிர்காத்திருக்கு
பாட்டன் முப்பாட்டன்
பெண்பிள்ளைக்காய்
உயர்த்தியவேலியையும் காணேம்
நம் ஒழுக்கத்தையும் காணேம்
பண்பாட்டு சாக்கடை
கறைகள் என்ற நம் இனத்தின்
பண்பாட்டை உடைத்தெறிந்த
நம் தன்னம்பிக்கை
வலுக்கி தேற்ற இடத்தில்
அறிவாளியுமில்லை பட்டிகாடுமில்லை
பெண்மை மட்டுமே
இறந்துகிடக்கின்றது அனாதையாய்!!!
மனசின்நெருக்கத்தில் நின்றவரெல்லாம்
மனசிற்க்கு நெருக்கமற்று தொலைவதே
மனசில் தோன்றும் நேசமெங்கின்றது
இதயங்கள் வலிகள் வலிகளின்
தடம் தெரியமால்மறைப்பதை
அன்பின் ஆழமெங்கின்றது அன்பு
எதையும் புரியாமல்
வாழ்வதே வாழ்க்கையென்கின்றது முதுமை
எழும்ப முடியாமல் எழும்பியோடும்
கால்கில் படும் காயத்திற்கு மட்டும்
தான் தெரியும்நம்மை பற்றி
மையின் துளிகளில் கண்ணீர்
கலந்திடும் நிமிடத்தில் யாரும் அறியா
வெள்ளை ஏடுகள் தன்னை மறைக்கின்றது
நெஞ்சடைத்தவலிசுமத்து
ரசனையற்ற எண்ணம் தோன்றும்
பொழுதுகளில்மனசு மெளனித்தே
போகின்றது ஊமைபோல்
மனங்களைகொலைசெய்து
மானங்களைவிற்பனை செய்து
உடல்களை தேடும் உலகம்
இதுவா!!!
ஆடைகளை களைந்து
உடல்களைகற்பனை செய்து
உயிர்களை சிதைக்கும் உலகம்
இதுவா!!
எத்தனையே கொடுமைகளை
எவர் எவரே கடக்க
கடக்கமுடியா கொடுமைகளை
பெண்ணுக்குள்வைத்த இறைவன்
செய்த தவறின்உலகம்
இதுவா!
பிஞ்சுவுடலும் அஞ்சி சாவுகின்றதே
கொஞ்சமும் இறக்கமில்லா
வஞ்சகர் செயலால்
அத்தனை கொடுமையும்
பெண்ணையே தேடியலைய
கருணையின்றி போன
மனித இதயம் வாழும் உலகம்
இதுவா!
பக்கத்தில்உறங்குவது
யாரென தெரியமலே
கற்பும் கதறியழகின்றது
தன்னை வைத்து
மண்ணை படைத்த
மனிதனின் பெண்ணையென்னி
தாய்பால் சுரந்தநெஞ்சங்கள்
கல்லாய் போய்கள்ளி விதிப்பாலாய்
சுரக்கும்உலகம் இதுவா!!
கருதான்டியபெண்ணின்
சுவைப்பால்கள்ளிபாலாகியும்
ஓரு ஆணின் ஓழுக்கமற்ற
தன்னம்பிக்கையற்ற வடிவமே
பெண்ணின் மரணமென
ஆண்புரியும்காலம் எக்காலம்
சந்தோஷமான
உலகம் மலருவது எப்போது!!!!
உணர்வின் விழிப்புணர்வை விழிகளின்
விழிம்பில் விதையென விதைத்து
மண்ணுடல்வித்தாகிடமரணத்தின்
உணர்வை உயிரென சுவாசித்தவர்
சுவாசத்தை நிறுத்திட
விடுதலையை வீரமாய் பேசி
கையுரை யணியாக்கி
மெய்யுரை கதையில் பொய்யுரை புகுத்தி ஐயகோ
பைத்தமிழில் நாமென பரிதவித்தே கண்ணீர்
வடித்தவர் உணர்வுகள் தன் நலனேடு பிறநலம்
கண்டு காணாதும் வாழுது பொறுமையாய
நம்மை நமே
நமக்காய் எழுந்தால்
பெண்மையும் தேற்குமே
இவ்வுலகில்
நம்மை நாமே
நமக்காய் சிந்தித்தால்
கண்களும்உதிர்க்குமே நீரை
நம்மை நமக்கே புரியாதபோது
நம்மால் ஆவதே தோல்வி
கதையும் கவியும்
நம் கனவினை தொடுமே
கற்பனையும் ஏக்கமும்
கைகொடுத்து தூக்குமே
உயர்வாய் இருந்தும் தொலைப்பதேன்
நம்மை நாமே
ஓசையாய் ஆசைகளை கற்றிடையோசையிடம்
கலந்தேன் நீ காற்றானதால் தென்றல்
தொட்டு ஓசையை ஆசையின்இசையாக்கி என்
சுவாசை தொட்டு சொல்கின்றது வாசமாய்
நான் அறியா மரணமே நீ என்னை
தண்டிக்கவும் செய்கின்றாய் நான்
அறியாதே என்காயத்திற்கு
மருத்தஈகவும் மாறுகின்றாய்
என்வரமும் நீயே
என் சாபங்களும்நீயே
என்வாழ்வும்நீயே
என் மரணமும் நீயே
என் உயிரை தந்ததும் நீயே
அதை உதிர்ததும் நீயே
கண்ணேமணியே !!!
விம்பத்தில் பதிந்தே சித்திரமானவளே
துன்பதை மறந்து புன்னகை
சிந்தி என்னை தோற்கடித்தவளே
கொஞ்சநேரம்பிரியா
கொஞ்சுமொழியே கற்பனைக்குள்
உன்னை வைத்து கண்டகனவும் கண்மூடா
காரிருளும் காலத்தை கடந்தே நிற்க
உன்புன்னகையழகை கடந்திடா
என் புன்னகை கூடதேற்றதடி
நீபயணித்த இடத்தில் என் பாதச்சுவடின்
சிலநெடி வாசத்தில்
அதிர்த இதயமகூட உன்னை தேட
விழுந்திடா உன் இறுதிபயணம்
என்னை தேற்றே ஓட
ஓடிய நாட்கள் ஒற்றை நீர்துளியானது
எனக்குள்
எப்படி முடிந்தது உன்னால்
என்னை அழவிடாதே ஏமாற்றி போய்விட
இல்லையென்றும் தேடியழைகின்ற
இதயத்தின் உணர்வே
என்றும் என்னோடு வாழ்வாய்
புன்னகையாய் !!!
கரையாய் நிற்கின்றேன்
அலையாய் ஆசைகள் என்மேல்
மேதிமேதி திரும்புகின்றது
்தனியாய் தானே நடக்கின்றது கால்கள்
வேடிக்கை மனிதனின் வேடிக்கை
பேச்சிக்களில் வேதனையை உணரா
மனிதன் உறவாய் கூட நடப்பதே
சிலர் வாழ்க்கை
இல்லையென்றே இருப்பதாய்
நடிப்பதே இல்லறமானதால்
இருப்பதை தொலைத்திடவே
துடிக்கின்றதே இதயங்கள்
அடிப்பவன் அறியான் பெற்றவன் வலியை
திரும்பி கொடுத்திடும் வரை
சுப்பவன் வலியை
சுமையை ஏற்றியவன் அறியான்
தான் சுமக்குவரை
அறியாதவனே அதிகமாய் வாழ்வதால்
அடுத்தவர் துன்பத்தை ரசித்திட தொடங்கியவனாகின்றான்
வழிகள் மறைத்த வலிகள் மறைய
இசையை சுவாசித்த இதயம்
மறந்தும்மறையாவலியை
என் இதயம் சுவாசிக்க தந்தது
கண்ணீரோடு
அஞ்ஞானம் பற்றி விஞ்ஞானம் கற்று
மெஞ்ஞானம் கண்டாலும் இவ்வுலகத்து
உயிர் சுவாசம் மட்டுமே நியமானது
நிற்கும் வரை தேடிசொல்கின்றோம் அன்பை
மட்டும் விட்டு விட்டு மற்றதையெல்லாம் உயர்வாய்
இருபவர் அறியா மகிழ்ச்சி கையிழக்கையில்
தெரியும் துன்பம் வரை லாழ்க்கை
பலதும் பத்தும் வேடிகை பேச்சையாகும்
ஒற்றை பண்டிகை ஓன்பது செலவு
என்றாலும் குதுகலம் பிறந்திடும் மனதில்
கஞ்சனம் கருமியும் கொஞ்சமாய் செலவு
செய் மனசை ஓன்றினைக்கும் திருநாள்
இல்லையென்பவர் மனதிலும் பிறக்கும் வழி
வாசல் கோல வண்ணத்தின் மங்களமாய்!!!
இல்லங்களில் சந்தோஷம்
இல்லாமையால் தோற்க
இதயங்களில்துன்பம்
விரக்த்தில்தேற்க
தேற்கும் மனிதனை
மகில்வில் நனைத்திட
அப்பப்ப !!! புன்னகைக்க
வருகின்றது தினங்கள்
ஓன்றாகியே சந்தோஷ
புன்னகை சிந்தி மகிழ்ந்தே
நம்மை நாமே ஜெத்திட வாழ்ந்தவர்
தந்ததே சென்ற தினங்கள்
புலம்பலை நிறுத்தி புன்னகைக்க!!!
ஒற்றையாய் ஒரு இதயம்
இருளேடு ஒரு கனவு
விதைத்திட முடியா விதையாய்
அனலில்விழுந்து கருகிட
துன்பத்தின் கண்ணீர்
ஓளியை ஏற்றியது
இல்லத்தின் இன்பத்திற்காய்!!!
அரக்கத்தில் இன்பம் காணும்
இரக்கமற்ற மனதின் இருளகற்றி
துன்பத்தை துடைத்து இன்பத்தினை
இதயத்தின் ஓளியாய் ஏற்றி
இருப்பவர் இல்லாதவர் வாசல் தேடி
இல்லாமை இருளுடைத்து
இன்பதைகொடுக்கும்ஓளியெடுத்து
நம்முள்ளத்தில் அதைவிதைத்து
நல்லெண்ணத்தை நம்மேடு கொண்டு
நல்லெளியெங்கும்பரவ
நல் சிந்தனையை மனதில்விதைத்து
நல்லெளியேற்றிட ஒன்றாகிட ஒளியாய் ஓளிரும்
ஓளிநாளே வருக வாசல் தேறும்!!!
குழந்தைகள அங்கங்கே
தொட்டிலில்அழுகின்றது நாம்
வந்த நேரம் நேசமற்ற உறவிற்க்கும்
தாய்மைற்ற உறவிற்க்கு இடையே வந்த
நேசம் செய்த பாவம் நாம்
அனாதையென்னும்பெயர்பெற
உயிரிலில் கலந்து உணர்வேடு ஓடி
உலகிலே உயிர்த்துடிப்பன உயிர்காதல்
தம்மை தம்மில் உணர்ந்து பரிசுகளை சேமித்து
நினைவுகளில் மிதந்து பரிமாறிய பரிசெல்லாம்
காதல்சின்னமாக உயிரில்உயிரான கரு மட்டும்
அவமாசின்னமாய் அசிங்காய் அழிக்கபடுகின்றது!!!
உண்மையற்று பரிமாறும் உணர்விற்க்கு
காதல்கூட உண்மையற்றே போகின்றது மனிதவாழ்வில்
உண்மையே பொய்யே எதை சொல்லி
எப்படி ஒருவரை வீழ்ந்துவதுயென
அறிந்தே அழகாய் நம்மை நகர்த்துகின்றேம்
வீழ்ந்ததும் புரியாமல் வீழ்த்தியதும் புரியாமல்
தடுமாறும் போதே நம்மகே புரிகின்றது நம்நிலமை
ஓடிக்களைத்து
ஓய்வாய் சில நாட்கள்
அமர்ந்தேன் தனியாய் அப்போதுதான்
புரிந்தது நான் தொலைத்தவைகள் நம்மை
நமக்குள் தேடி பார்க்க நாட்களென்று
திரும்பி தேடியதி்ல் யாரும் இல்லை அருகே
நமக்கே நமக்காய் இந்த தனிமை சொன்னபாடம்
விலைமதிபற்ற உண்மையை கற்று தந்தது!!!
நினைவுகள் நினைப்பவருக்கு
சுகமானது அந்த நினைவுகளை
நிலையாக கொண்ட வாழ்க்கை
சுவையற்ற பயணத்தை உருவாக்கும்
நினைவுகளில் நாம்நம்மை ஓழித்தே
வைத்து வாழநினைக்கின்றோம்
அது வாழ்க்கையில்லை மாயவிம்பமென
காலம் கடந்து உணர்வதை
இப்போதே உணர்ந்தால்
அழகான வாழ்க்கை நமக்கும் அமையும்!!
பலவிதமான ஏமாற்றங்களை
பலர்வடிவில் பலவிமாய் அடைகின்றோம்
ஆனலும் நம்பியவர்கள் நம்பியநிமிடம்
நமக்கு தரும்போது உடையும் மனசு
மரணத்தை கூட துச்சமென நினைக்க வைத்துவிடும்!!
நம்மை நேசிக்கா இதயத்தை
நேசியென்கின்றது நேசம்
தன் ஆசையை அடைய
இன்னோர் இதயத்தை தூக்கியெறிந்து
தன்னை வைத்திட போராடும்நிமிடங்களே
காதல் காணாமல் போள வாழ்க்கையாகின்றது
பிடிக்காமல் சண்டையிட்டு சாவதை விட
பிடித்தவருடன் வாழவைத்து ரசிப்பதே காதல்!!
உன்னில் உன்னை தூக்கி காதலை வைத்தால்
நம்மை விட அழகானவர்கள் யாருமில்லை இவ்வுலகில்
நல்ல எண்ணங்களை கொண்ட
நல்ல இதயத்திற்கு மற்றவர்களை போல்
சொல்லி சொல்லி ஏமாற்ற தெரியாது
நல்ல முடிவை எடுத்து மற்றவருக்கு உதாரணமாய்
வாழத்தான் தெரியும்
காயத்தின் ஆழத்தில் பூத்த
ஒற்றைரோஜா தீயின் சுவாலைக்குள்
தன்னையிட்டு சாம்பலாக்கியது தன்னுல்
கொண்ட கோபத்தின் அனலை மண்ணில்
புதைத்திட!!!
பார்வையின் விம்பங்கள் தவறுவதால்
பார்வைகள் பிழையாகி அழகினை
உடைத்தெறிகின்றது
கண்டித்துண்டிப்போல்
ஓன்றை பூசூடா கார்கூந்தல்
கழுத்தை பிழையென்று
அறுந்தோடிய அணிகலன்
அணியா அழகாய் தலைசாய்த்த
பெண்மை
கையோடு கைவலையல்கள்
கையுடைத்தே கைசேராக்காயங்கள்
நிமிர்திடக் கூடாதென
மனதை கட்டிப்போட
வண்ணங்கள் தொலைத்த ஆடைகள்
தளர்நடைபாதம் தடம் தெரியாதே
நடைபோட் கலண்டேடிய கால்கொலுசு
அதையும் அழகாய் ரசிக்கும் கண்கள்
குற்றி கிழித்தே
இதயத்தை கையிலெடுத்து
கறைகள்படாமல் ஆராயும் அறிவாளிகள்
கைபிடிவெட்டுண்டு
கையேடு வலியணைக்கும்ஒன்றைஇதயம்
தனித்தே நிற்பதை கண்டுண்டு
கதைபடிக்கும் கற்பனைகள்
வாழ வழிகாட்டா
வேலியேர முற்சொடிகள்
வயிற்றுபசி கானா காம்பசிகண்டு
கற்பனைக்கு உயிரிட்டு
காட்சி பொம்மையாக்கும் விந்தைக்குள்
வீழ்ந்துடையும் விம்பங்கள்
கரையில்ல ஆழ்கடலுக்குல் கரைதேடியலையும் அவளைகள்
கறைபட்டு காயபட்டு கரைதொடதே
மூச்சைவிட்டு முத்தாகின்றது
பிரிவுகள் சிலநேரம் நம்மை
நம்கே உணர்த்தும்
சிலநேரம் மற்றவரை
நமக்கு உணர்த்தும்
பிரிவின் நேசமே
உண்மையை நமக்காய்
உணர்த்தும்
வெண்ணிலா புன்னகைக்க
அல்லிமலர் பூத்திருக்க
தென்றல் கொஞ்சம் தலைசாய்க்க
மின்மினிகள் அழங்கரிக்க்
தாமரையோ விழித்திருக்கு
ஏகத்தோடு !!!
ஏதோ கனவில் ஏதோ நினைவில்
ஏதேதோ சொல்லி எதை எதையே
இழந்து இறப்பதற்கு முன் சரிசெய்ய
தவிப்பதே மனிதம் பிடித்ததை மறைத்து
பிடிக்காத்தை வாழ்க்கையாக்கி பிடித்ததிற்காய்
ஏங்குவதே முதுமை இதில் தவறுகளே அதிகம்!!
வாழ்வை வாழத்தான் ஆசை ஆசயே
வாழ்கையாவதால்
சிலர் சருகாய் விழுகின்றனர் பலர்
மலராய் உதிர்கின்றனர்
வில்லோடு சொல்லை வளைத்து
பொருளோடு உணர்வை வளைத்து
அம்பினை செய்தவனுக்கு தெரியாதவலி
வலியின் வலியால். உதிரத்தை
கண்ணீராய்சித்தியதுவே இதயம்
இதயத்துடிப்பை. மறக்கின்றதே !!!
மனசை
நோகடித்து நோகடித்து
இதயத்தின் உணர்வை
இறக்க செய்தே
சிலரை வாழச்சொல்கின்றது
நேசம்
மனதின்காயங்களின்
ரணங்களால் பலர்
படைப்பையே வெறுக்க
நியங்களை அழித்தே
நிழல்களேடு வாழும் நியங்களுக்கு
புரியாத நியத்தை பெற்றவரே
நியமாய் அழுவதையும்
பொய்யென்கின்றனர்
நிழல்களை நம்பிக்கொண்டு!!
எல்லோரும் ஜெயித்திட நினைப்பன்
தன்னை தேற்கடிக்கின்றான் தான் ஜெயிக்க
நினைப்பவன் மற்றவரை தேற்கடிக்கின்றான்
புத்திசாலியாக இருந்தாலும் சூழ்நிலைபுரியாதன்
முட்டாளாகின்றான்!!!
பந்தங்களில் நம்பிக்கையில்லாதவள்
ஆழ்மன பொக்ஷசம் என் மாமன் தானே
ஆழ்ந்த உறக்கத்தின் கனவாகின்றான்
நியத்திரைகளில் விழுந்தோடும் நீர்துளிகளை
துடைத்திட கிடைத்திட்ட கரம் மாமன் தானே!!!
தீயின் நடுவேயெருநிலத்திற்க்குள்
ஊற்றான ஓரு நீரின் ஊற்று
தன்வழியே ஓடுகின்றது !
வெந்தும் கொதிப்பின் நிலையை
நிலம் தாங்கியே குளி்ர்ச்சியை தன்னடக்கியே
தாகம் தீர்க்கும் நீரை கொடுப்பதால் !!!
நம்மையும் உள்வாங்கியே தாங்கிடும்
நீலம்போல் இதயம் வேண்டும்
நாமும் நாமாய் வாழ இவ்வுலகில்!!
பொய்களின் ரசணைகளை
நேசிக்கும் நேசங்களுக்கு தெரியாதே
உண்மையின் வலிக்குள் துடிக்கும்
இதயத்தின் வலியின் வலி பொய்களை சொந்தம்
கொள்பவர்கள் அறியாதே போகின்றது பலர் உண்மைகள்
பெண்மையின் உணர்வை
பலர் பலவிதமாய்
சிந்திக்க முடிவுகள்
அவளின்றி அவளேடதாய்
உறவுகள் திர்மணிப்பதே
விருப்பமாய் மாறுகின்றது
அவள் வாழ்வில்!!!அவள்
உணர்வை சிதைத்தே
அவள் முடிவாய் கூறும்
அவள் கூடவுள்ள உறவுகள் !
அவள் வாழ்வை அவள்வாழ்த்திட
அவளால் மட்டும் முடியாத்தால்
தோற்கின்றாள்!பல வழியிலும்
பெண்ணாய்!!
நியத்தில் தொலைத்த கனவினை
கனவில் கண்டேன் நியம்போல் கைபிடித்த
கனவை கைதொட கையெடுக்க அப்படியென்ன
கோவமே என் விழிகளுக்கு விழித்துக்கொண்டதே
கைபிடிக்கவிடாமல் !!
காதோடு கதைபேச செந்தமிழ் தவமிருக்க
தென்றலேடு மல்லிகை கலத்திருக்க மாமனை
விழிதேட யன்னல்வந்த தென்றல் ஏனே பொய்யாய்
வீசிய வாசனையில் ஏமாத்ததே என் இதயம்
எனக்கே எனக்கான மாமன்
அன்பை எனக்கே எனக்காய்
சிறையெடுத்து என் இதயத்திற்குள்
பத்திரமாய் வைத்தேன்
என்னை தவிர யார் விழியும்
சொந்தகொள்ள கூடாதென !!
நம் வலியின் போது நம் அன்பை புரிந்தவர்
நம்மீது அன்பாய் இருக்கும் நிமிடமே இந்த
உலகிலே நமக்கு கிடைத்த அழகான தருனம்!!!
மங்கலம் வரைந்த மங்களநாயகி
மங்கலத்தை பறித்தே தான் குளித்தால் அழகாய்
அழகான மங்களநாயகி கைபிடித்தும்
தீட்டாகிய மங்களம் தொட்டு
அவள் பாதம் இட்டேன் அழகாய்
எனியெரு பொண்மைக்கு இதையெழுதேயென
விதியென்று பெண்மை தண்டிக்கின்றாள்
மங்கலத்தை அவளுக்கு சொந்தமாகி
எந்தன் இதயம் தொட்டு மாமன்
வரைந்த காதல்
மல்லிகை வண்ணம்குளித்த
வானவில் சிந்திய
வண்ணத்தில்பூத்த
ரோஜாவின் இதழ்
அழகின்பனித்துளியைபோல்
மின்னியது மாமன் அகமெங்கும்
நினைவுகளில் நிழலாய்
நியத்தையிழந்து உருகும் உயிர்
வாழ்வாழ்க்கையின் தவமென காதல்
பிறப்பின் பயண் பிறந்தும் காத்திருக்கும்நியம்
எழுந்து வடிக்கும் கற்பனை
சிகரம் இருக்கும் வரை கிடைக்கா சந்தோஷம்
இறந்த பின்னர் கதையின் தலைவி
பெண்மைக்கு இலக்கியம் தந்த வரம் வாழா வழ்கையின்
பொக்கிஷம்! காதல்!!!
எந்தன் மனசு எனக்குள்
மாமன் தந்த காதல் உணர்வு
மட்டும் பேசும் மனசு
எனக்குள் எழுந்த கனவு
மாமன் என்னேடு வரைந்த நினைவு
எனக்குள் இருக்கும் உயிர்
மாமன் விட்ட மூச்சின் துடிப்பு
எனக்குள் எழும் கவி
மாமன் சொல்லா வாழ்க்கை
எனக்கு மட்டும் கேட்கும் ஓசை
இருவர்இதயம் மட்டும்
துடிக்கும் ஓற்றையுணர்வு
நீதேடி வந்த நிமிடம்
என் சோதனை காலமென
அறிகின்றேன் தாயே
எந்த உயிரையும்
எனி என்னிடமிருந்து
திருடாதே தாயே
நீ என்னோடு இருந்தும்
திருடுவதே எனக்கு வலிக்குது தாயே
உன்னை ஏற்று
என்னை தருகின்றோன் நீ
திருடும் உயிர் நானாய் இருக்க
அருள்வாய் தாயே!!!
ஓற்றை வார்த்தை பலமாகும் நம்பிக்கை
சொல்லிகாப்பவர் சொல்லுக்கு அர்த்தம்
புரிந்தால் பொய்யா நம்பிக்கையை விதைத்திட
மாட்டார்
மீராவை தேடும் கண்களுக்கு மீராவின்
வலிதெரியா காதல் கதையானதால் பலர்
வாழ்வில் கண்ணன்கள் தோன்றினர்
காதல் குழந்தை காலத்தோடு மலர்ந்தால்
பூப்பது தோட்டமாகும்
காத்திருந்து வீணாய் போனால்
காவியம் படைபவனுக்கே கருவாகும்!!!
உன்னோடு இருப்பது
உனக்காய் இருக்க
இருப்பதை விட்டு
உரிமையற்ற இடத்தில்
உரிமைகொள்ளும் மனசை
கொஞ்சம் சிந்தித்தித்தால்
நல்ல உறவை உருவாக்கிட
முடியும் நம்மாலும் !!!
மற்றவர் வார்த்தை கேட்டு கோவபடும் நம் மனசை சரிசெய்வோம்!!! நமக்கானதை நமே காப்போம்!!!
எத்தனை நன்மையவள் செய்தும்
ஓத்திடாமல் அடம்பிடிக்குதே ஆண்மை
இருந்தும் விரதம் இருக்கு பெண்மை யென்மங்கள்
கூட ஏதோயெரு யென்மம் உண்மையாய் வாழத்தானே
கட்டுமரம் கடலையை கிழிக்க
கட்டிவைத்த ஆசை அலையாக
மாமன் கட்டுடல் கம்பீரத்தில் கண்ணம்மா
கற்பனையும் திமிராச்சி
அதிகாலை மல்லிகை பூ
பூத்த வாசத்தில்மாமன்
கொஞ்சம் தான் ஏங்கிட
கண்ணம்மா வைச்ச பார்வை
நம்பிக்கைக்கு மாமன் கைதுடுப்பாச்சி
ஆதவன் துயில் கொள்ளும்
இருளுக்கு இருமனயெளியாச்சி
நீரீன் ஓசை அடங்கிட
கண்ணமாவுடல் யாரும் வடிக்காமல்
கற்சிலையாச்சி அந்த
கற்சிலையுள் கண்ணிரெண்டும்
உயிர்கொண்டெழுந்து
ஏக்காம் காத்திருக்கு மாமன்
வரவிற்காய்
தேவியவள் இவள்தேவைமுடிந்ததாய்
நினைத்தாலே இல்லை
பூமிதனில்பூவையவள்
வாழ்க்கை போதுமென்று
வந்தாளோ இல்லை
கண்ணின் மணியுக்கு கண்கள்குளமாக
தாய்யாய் மீண்டும் மீண்டாளே இல்லை
வீதியில் விட்டு சென்றவள்
மீண்டும் தாயாய் காத்திட வந்தாளோ
இல்லை சொன்னதெல்லாம்
புரியாமல் சென்றவள்
பட்டதுன்பம் போதுமென வந்தாளா
இல்லை பாவையவள் புத்திக்கு
பட்டறிவு போதுமென தீயாய் வந்தாளோ
இல்லை துன்பத்தின் உச்சத்தில்
கையணைக்க யாறுமில்லையென
கண்மணியை கையணைக்க
வந்தாளோ இல்லை
தன்னம்தனியாய் போராடி உண்மைக்கும்
பொய்யுக்கும் மனிதனுக்கும் அன்பிற்கும்
இடைவெளி இவள் கண்டதால்
தன்னை
மீண்டும் தாயாய் தருகின்றாளோ நான்
அப்போது செய்தபிழை இப்போது புரிகின்றது
நீ இப்போது வந்தது என் மரணத்தின் பாதைவழி
தனிமைதுணையாய உணர்கின்றேன்
உண்மை புரியாதே உன்னை நினைக்காதே
பொருளும் அறியாதே உன்னை தொலைக்காதே
இருளும் ஓளியும் எல்லோர் வழியிலும்
ஓளியை கண்டு உள்ளே நம்பாதே
தனிமை தவிப்பு எல்லா நிலையிலும்
இருந்தும் அழும்மனசின் இதயக்காயம்
பொறுத்தே வருத்தமும் கண்ணீரும்!!!
குறைகளை நிறைவாக்க
முடிந்தாலே
இல்லம் இனிமைகொள்ளும்
பருவங்களை கையள அறிந்தாலே
வாழ்க்கையும் ஓடிவரும்
இடைவெளி புள்ளியானாலே
உறவும்கூட வரும் இவைகளை
அறிந்தும் அலட்சியம் செய்வதே மனிதனெங்கின்றின்றான் இறைவன்!!!
யாரே மீட்டி பார்க்கும் இசையின்
சோகமாய் அவள்
சற்றும்வெளிவர முடியா
வீணையின் அறுத்த கம்பிபோல்
சிரிக்கின்றாள்
அந்த வானம தன் துளியால்
அவள் துளியை மறைத்திட
இயற்க்கைக்கும்அவளுக்கும் உள்ள காதல்
மனிதனேடு பொறுந்தாதே போனது!!!
கல்லறைமுன் இவனேன் கற்பனை
கதைபடிக்கின்றான் இன்னும் நியங்களை
நிழலாய் நினைக்கின்றானே எப்படி சொல்லும்
ஆத்மா அவனுக்கு வாழ்க்கையின் நியத்தை
என்பலவீனங்களை புரித்தே விளையாடும்
மனிதர்களுக்கு என் பலம் தெரியாமல்போனதால்
என்னை தேற்கடித்திட முடியவில்லை என் அன்பை
தவறாகிய மனங்களுக்கு அதன் ஆழம் புரியமல் போனதால் கரையேடு நிக்கின்றனர் வழியறியாதே!!
என் மனதின் குழப்பங்கள என் வாழ்க்கையின்
புரிதல்கள்
அன்போடு நம்பிக்கையே என்னை ஏமாற்றி
ஏமாளியாக்கியது அறிவற்ற உணர்ச்சியே
என்னை நம்பவைத்து தண்டித்தது இன்று
சிந்தனை சிந்திக்க மறுத்தால் இன்னும் ஏமாத்து
கொண்டே இருக்கின்றேன்
என்னோட நீ என்னாயென என்னுள்
தோன்றும் பொழுது எங்கேயெரு கனவு
என்னோடு நியம் போல் பேசிட திடுக்கிட்டு விழிக்கும்
பொழுதெல்லாம் இதயம் துடிக்கும் சத்தமே
இன்னும் வாழ்வதை சொல்லுகின்றது எள் இதயத்தில்
நம்பிக்கை கதையெழுத அதிஸ்ரமே
எட்ட நிற்க விழுத்தெழுத்த இதயம் கைபிடித்தே
தூக்கிட ஆளற்று தரையேடு கிடக்கின்றது
கொஞ்சம் கொஞ்சம் கூட வந்தால் கொஞ்ச தூரம்
தென்றல் காற்று சுகமாகும்!!!
பெண்மையின் ஆசைகள் சின்ன வார்த்தைகளில்
ஆண்மையின் ஆசைகள் பெரிய கற்பனைகளில்
பெண்மையின் உடல் உழைப்பை மதிக்கா
ஆண்மைகளை மதிக்கும் பெண்மைகளே
சிறந்த தாமையுமாகின்றனர்
என் இதழ் இசைக்குத் ஸ்ரங்களில்
உன் முகவரியை பார்க்கின்றேன்
என் மனம் இசைக்கும் இசையில் உன்
முகவழகை பார்க்கின்றேன் என் இதயம்
பேசும் மொழியில் உன் மொழியழகை ரசிக்கின்றேன்
என் மெளனத்தின் அழகில் உன் இசையாகின்றேன்
பட்டாம்பூச்சி யானே மனசு
எங்கும் நில்லாதே பறக்குதே தானாய்
உள்ளமிருக்குதே உள்ளே !!ஆகாக!ஒழித்தோடுதே கனவும்
விம்மல் தொட்டதும்மலில் தோற்றதே இதயம்
கண்கள் துடிக்குதே தானாய்
உன்னில் பட்டுயெழுந்ததாலே விடியலும் அழகானதே
இன்று!!!உன்னை என்னை தகர்த்திட எங்குமில்லை
உளிகள்!!செய்தவன் கையிலுமில்லை சதிகள்!!
என்னை தப்பு என்றவரை நான் புரித்து கொண்டதால்
என்னை புரியவைத்திட
சிந்தித்ததில்லை எனக்கான
சுமையை அவர்கள் சுமக்கவில்லை என்பதால்
மற்றவரை தப்பு சொல்லும் போது சண்டையிடுகின்றேன்
அவர் நல்லவர்களாய்இல்லையென்பதால்
நம்பியே இரு உருவம் துணையாகின்றது
நம்பிய ஆண்மையின் அறியமையால் வரும்
இடர்களுக்காய் பெண்மை தியாகமாகின்றது
பெண்மையின் அறியமை இடர்களிலிருந்து
தன்னை காத்திட இன்னெரு
பெண்மையை சொந்தமாக்கியே தன்னை காத்திட
துடிக்கின்றது ஆண்மை!!!
நாம் நம்பியவர்களே நமக்காய் இல்லையென
சந்தர்ப்பங்கள் புரியவைத்தும் நாம் புரியா
சந்தர்ப்பமே நம் வாழ்க்கையின் இழப்பு
வேறு வேறான
நம் மாயக்கண்ணாடி
ஓர் நாள்
விழுந்துடையும் போதே
நம் வாழ்க்கையில்
தோற்ற வலியின்உண்மை
உதிரமற்ற உடலை
காட்டும் ஒர் நாள்!!
எல்லா மனிதனின் துளிகளிலும் ஓரு நம்பிக்கை
அழுகின்றது எல்லா பெண்களின் துளிகளிலும்
ஓரு பாசம் அழுகின்றது
அன்று நேசத்தால் வந்த தனிமையை
இன்று மகன் எழுதுகின்றான் எனக்காய்
என்றும் உனக்கு இதுதான் முடிவு எங்கின்றது
விதி ஆனால் முன்பை விட இப்பே பக்குவம்
வந்ததுவே அதிகம் மெளனமாய் இருக்கின்றது
ஏமாற்றம்
உன்னை தேட என் மனம்
என்றும் துணித்தில்லை
என் தேவையென்பது எனக்கே தெரியமல்
போனதால்
அனால் தாலாட்டும் இசை நீயானதால்
என் நினைவில் நீயே உயிரோடு வாழ்கின்றாய்
நான் வலிதொடும் சுகமாய்நீ தான் நிக்கின்றாய்
நீ அரக்கனே நண்பேனே
நான் அறியேன் என்னில் இறக்கமுள்ள உயிராய்
தோன்றுது எப்போதும்!!!!
என் வலி உரச தனித்தழும்
விழிமறுக்கும் பொழுதுகளில்
விலைகொடுத்தும் வாங்க முடியா
தூக்கதை நீ இசையாகி தூங்கவைக்கின்றாய்
நான் சோய்யாய் உறக்கும் போதொல்லாம் என்
யானைக்குட்டி தாய்யாகின்றது உன்னைபோல்
எதிர் பார்க்கும் உலகில் எதிர்பார உன் அன்பை
இறையாய் யாகின்றோன் என் நிழலில்லா இருளின்
தாலாட்டு நீயானதால் !!!
ஓரு பெண் ஓவியம் விற்பனைக்காய்
சந்தையில் அழகாய் நிற்க
பல ஆண்கள்
பணத்தை அள்ளிக்கொடுத்து
வாங்கிட போட்டியிட்டனர்
அதன்னழகில் மயங்கியதால் அதை
வரைந்த உயிர் ஓவியம்
சீதனசந்தையில் போட்டியிட
உயிரற்ற அழகினை
விலைபேசியது யாரும் அறியாமல்!!!
ஓருவரை கவனியாமலே அவரை
தனிவழியில் தள்ளிவிடுகின்றோம் நம்மை
மட்டும் சிந்தித்துகொண்டு சென்றவரை
நமக்கு தேவையெனும் போது தேடி புலம்புகின்றோம்
யாரோயெரூவரிடம்
நம்மை நல்லவராய் காட்டிக்கொள்ள
விட்டில் பூச்சிகளாய் நெருப்பை
தொட்டே இறக்கின்றது நேசத்தால்
பெண்மை விரும்பியே!!இறக்கும் வரை நெருப்பை
உணராமல் அல்ல உணர்ந்தது நெருப்பானதால்
இழப்பில் தோற்ற என் இழப்பு
உறவி்ல் தோற்ற என் வாழ்க்கை
தடுமாற்றத்தில் தோற்ற நான்
தொலைந்தும்கற்ற பாடம் என்னை
செதிக்கியது தானாய் !!
உன் வலி வழியில் ஏமாற்றிடவே
பல நிழல் நியம்போல தோன்றி மறையும்
நீ நியமென நின்றிடாதே!
என்றது அறியாமை எனக்கு!!!
என் ஆசைகள் ஆசைகளாக காத்திருக்க
என் வாழ்க்கை வனத்தில் தவமிருக்க
என் ஏமாற்றங்களை ஏற்று நான் தவமிருக்கின்றேன்
முத்தியடைய
மீண்டு வோண்டாமே இந்த பொய்யான கனவு
வாழ்க்கையென!!!
அதிகரிக்கும் தவறுகளில் அதிகமாக
சிக்கிக்கொள்ளுது பெண்மை ஏமாந்தும்
கதைபடிக்கு தாய்மை
கேள்விகேட்க தடைவிக்குது பெண்மை
ஏமாற்றியவன் கைகளை பற்றியே பிழையும்
சொல்லு உண்மை
இருப்பதை தொலைப்பதுவும்
தொலைத்தபின்னே அழுவதும் உண்மை
அதை முட்டாள் தனமென சொல்லு ஆண்மை
அந்த முட்டாள் பெண்மையை
கருணையற்று சிதைப்பதும் உண்மை
இங்கே சித்தினைக்கு கிடைக்காவிதி சிலர் வாழ்க்கைக்கு எழுதும் கேள்வி!!!
ஓற்றை நிலவினை சுற்றி எந்தனை விண்மீண்கள்
உண்டென கனாக்கானும் மனிதனுக்கு தெரியா
ஆனால் நிலவுற்கும் தெரியும் தன்னை சுற்றிய
ஓளி தனக்கான அல்லயென
தோற்காமல் தோற்பதே காதலென்றால்
தோல்விக்குயெருகாதல்
தோல்சேரா வாழ்க்கை கண்ணீரின்வடுவாய்
காலமெல்லாம் சுமக்காமல்
நம் வாழ்க்கையா காதல் செய்தே வெற்றிகொள்ளாமே
காதலை
நாம் நினைத்த ஆசையென்றை
பிடித்தவர் பிடித்தும் பிடிக்காமல்
நம்மை தோற்கடித்து வேறென்றை
பிடித்தாய் சொல்லும் நெடி பரவாயில்லை
அவர் ஆசையாவது நிறைவேறட்டும் என
விலகுவது நேசம்
பலர் அறிந்த பணத்தால்
தரைதொடா திமிராய்
ஏழையை உதாசினசெய்தே
கயபடுத்தி. சந்தோஷ பட்டு
தன்னை உயர்வாய் அங்கிகரிக்கும்
மனிதம் வாழும் உலகமிதில்
புகழ்தொட்ட ஆண்மை
வறுமை இதயம் தொட
கைதொட்டு காயம்பட்டு தன்னை
தான் மாற்றி தன் காதல் சொல்ல
வலிதொட்ட சகாயத்தில்
மயிலிறகு கண்ணீர்விட உயிர்பெற்ற
கற்பனைக்காதலை என் விழிதொட்டு
சிந்தித்தது மனிதக்காதலை!!
!சிந்திக்காமல் சந்தித்தால் காதலென்று
சந்தர்பங்களை குழப்பமாக்கி நித்தமும்
சண்டையிட்டு பிடித்ததை பொய்யாக்கி
பொய்யை உண்மையாக்கி உறவை பகையாக்கி
இன்பத்தை துன்பமாக்கி வாழ்வை கொலைசெய்து
தன்னையே கொலைசெய்வதை காதலென்று
மாற்றி மாற்றி ஓடுகின்றது வாழ்வதாய்!!!!காதல்
என் வலியின் தோட்டதிற்க்குள்
பூத்த புன்னகைமலர்கள் முற்களின் காயத்தால்
இறந்திறந்தே பூக்களற்ற வனமானது
விழுந்த போது பள்ளம் தோன்றி எழுந்திடா
செய்யும் வித்தை மனிதனின் மாயங்களே
எழுத்திடும் வரை சிந்தும் சிரிப்பானது
இறந்த உணர்வினை
இருப்பதாய்எண்ணியே
இருக்கும் நாட்களை ஏமாற்றி
நம் மனதிற்கு புரிந்தும்
புரியமலும் போவதே நம்
வாழ்க்கைஏமாந்த
மனதினை ஏமாற்றி
தன்னில் பெருமையடையும்இதயம்
கற்று தரும்
அனுபமே வாழ்நாள் துன்பம்!!
இருக்கும் வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியானல்
கடந்த நாட்களின் கசப்பு நினைவில்
தோன்றா இருக்கும் வாழ்க்கை கசப்பானால்
கடந்த காலமும் மறையாமல் நினைவில் நின்றோடும்
எதையும் விட்டுக்கொடுக்கா நாட்களில்
நான் எனக்கு அழகானேன் எல்லாம் விட்டுக்கொடுத்த
பின் எனக்கு நான் அன்னியமாய் போனேன்
விட்டுக்கொடுப்பது நலம் நம்மை இழக்காத வரை
ஓரு முறையல்ல பலமுறை
திரும்பி திரும்பி பார்க்கின்றேன்
இதயத்தில் நிறைந்த உணர்வுகளின்
ஓட்டத்தில் பதிந்த சுவடுகளை
கண்ணீர்துளியே மீண்டும் மீண்டும் வழிகின்றது
தலையணையே ஏந்திக்குளிக்கின்றது
மனசும் மொளனித்து கனக்கின்றது
நினைவுகள் சுமையானதால்
கனவுகள் தொலைவனது நிழல்
கற்பனையானல் நியங்கள் நிழனது
உறவுகள் தூரமானதால் உரிமைகள்
களவு போனது இங்கே தனிமை உண்மையானல்
மொழிகள் பலமற்று போனது
உருவத்தில் ஓழிப்பதே உள்ளத்தின்
வெளிப்பாடே கண்களில் ஒழிப்பதே
கருணையின் வெளிப்பாடே உண்மையை
ஓழிப்பதே வாழ்க்கையின் வெளிப்பாடே
ஆண்மை தோற்கடிக்க
பிறப்பான பிறப்பின்அடையலாம்
ஆண்மையின் கற்பனைக்குள்
கதையானதால் ஆண்மையின் ஆசையாய்
காமத்தை மட்டும் உயிரில் ஓடவிட்டு
விலையாக்க படுகின்றது அவசர தேவைக்காய்
பெண்மையின் தேவையென்ன
பெண்மைக்கே புரியாமல் போனதால்
பெண்மை தோற்றே இறக்கின்றது விற்பனை சந்தையில் இல்கே
தன்னம்பிக்கை ஊட்டமறந்த தாய்மையே
பூமியின் பொரும்பிழையாய்
இரு உயிர் ஓரு கருவரையாய் வாழ
இயலாமையில ஓன்று இயல்வாய் அழிக்கு நன்றாய்
தவறுகளை சரியாய் படைத்த இறையெழுதிய
உரையோ இது இல்லை இறைசொல்லி மனிதன்
கண்ட விடையே இது!!!!பெண்மைக்குன் காம்ம்!!!!
உள்ளில் பேசி உணர்வில் கலந்தே
நிமிடங்கள் ஓட நிமிடங்கள்
மணித்துளிகளாய் மறைய
மறையும் மணித்துளியாய்
இதயம் துடிக்க அந்த துடிப்பாய்
உணரவுகள் ஓட ஓடும் உணர்வைத்து
எதிர் எதிரே சண்டையிட்டாலும்
பிரிய முடியமல் கட்டுபடுத்தி
கட்டிப்போட்டு அந்த கட்டுக்குல்
கடசிவரை விலகதே நிற்க வைப்பதே காதல்!!!
நம்மை உயர்த்வே மற்றவரை தாழ்வாய்
காட்டுகின்றேம் நாம்மையே புரிந்திடமுடியாமல்
மற்றவரை புரிந்தாய் சொல்லும் பொய்யே
நம்மை வாழவைக்கின்றது!!
என்னை எனக்கு தந்த இறையே
உன்னலால் துன்பமா என்னால் துன்பமா
விதியால் துன்பமா சதியால் துன்பமா
அறியா சரித்திரத்தில் அறிந்தேன் மனிதனின்
பிறப்பை
கல்லென்றில் வில்லென்றை வரைத்தேன்
வர்ணங்களாய் மாறியதை உயிர்பெற்று கண்ணடித்தே
கண்சிமிட்டுது புன்னகையால்
என் எண்ணங்களின் உயிரானதால்
இரவே என்னை தாலாட்ட என்
மாமன் ஏனோ மறக்க
உறக்கமே என் மாமனைத் தோடாதே
கனவே என் கண்கள் கேளாதே
கற்பனையே என் மதியை மயக்காதே
இருளே என் விடியலை தொலைக்காதே
மாமனே உன் உயிரை நோகதே!!!
என்னை எனக்காய். சுவசிக்கின்றேன்
அடைமழைதுளிபோல் அடையலாமன்றி
அழகாய் ! என்பதச்சுவடுகள் பதியாமல்
என்னை எனக்காய் தந்தெடுத்து நானாய் கரைகின்றேன்
கரையில்ல நீரைப்போல்
குற்றத்தை குறையின்றி செய்தபின்
நிறைவாக வாழ வாழ்க்கை பணத்தை
விலையாக கேட்பதால் மனிதம் தம்மையிழந்து
பணத்திடம் அடிமையாகின்றது
நம்மை நாம் நிருபிக்க போராடும்
காலத்தை விட நமக்காக நாம் வாழும்
காலம் காணமல் போவதால் வாழ்க்கைக்கு
வயதாகின்றதோ
உருகிய கணப்பொழுது கவிய மலர்ந்ததுண்டு
நேசித்த கணம்பொழுது கற்பனையாய்
மலர்ந்ததுண்டு இருந்தும் கண்ணீராய்
விடிகின்றதே விடியல் இலகியமனதிற்க்கு
கொடுத்த சாபமா வாழ்க்கை
நம்பிய நம்பிக்கை நம்பியவரால்
உடைத்தெறியும் போதே வாழ்க்கை
கண்ணீர்த்துவல்களை ப்போல் வெறுப்பாய்
உடைதோடுகின்றது
ஓருமுறை உன்னை நம்பியே தன்னை
தொலைத்த இதயதிற்கு ஆயுள் தண்டனை
கொடுத்திட்டு உன்னால் மட்டும் ஆயுள்காலசந்தோஷத்தை எப்படி தேடமுடிந்தது
உனக்குள் இதயம் இருந்தும்
நம்மை நம்பியவர் இதயத்தை உடைத்தே
நம் வாழ்க்கை சந்தோஷத்தை தோடியோடுகின்றோம்
நமக்கும் இதயம் இருப்பதை மறந்தே
பிடித்ததை எடுத்து பிடிக்காதை தூக்கி
எறிந்தேவிடுகின்றோம் இலகுவாய் நம்மை
பிடித்ததிற்கு பிடிப்பதை பிடிக்காதபோது
நினைப்பதில்லை நாம் இதயம்
ஓன்றுக்கக நம்மை நாம் அடகுவைத்தே
அடிமையாய். வாழ்கின்றோம் அந்த ஓன்று
நம் வாழ்நாளை கொன்றபின்னே கண்திறக்கின்றோம்
காலம் அடுத்த ஜென்மத்தை கைகாட்டுகின்றது
யாரே சொல்லி யாரோகேட்க
யாரிடமே வருவதல்ல காதல் நம்மை
நாம் நமக்குள் உணர்வதே காதல்
நமக்காதை தொலைக்கும் போது
நம்மையும் தொலைத்துவிடுகின்றோம்
கூடவே அதை தெரிந்தே செய்யும் போதுதான்
நம்மை நாம் வெறுகின்றோம்
பரதிக்கே விடுதலையை கண்ணம்மா
சொல்லியிருந்தால் இங்கே பாவலர்
பாரதியிக்கே கவிப்பொருளானதால்
பாவலர் நினைவுபொருள்ளாகின்றால்!!!
இளமையில் ஏதேதோ கனவு இயலமை
தடுத்திடும் காதல் முமை வரை
ஓட்டம்
முடியாதபோதே துடிக்கும் இதயம்
அருகே இருக்கும்
போது தொலைக்கும் அன்பு
எல்லாம் முடித்தபின் தேடுவதே மனிதம்
பருவங்கள் மாறி பக்குவம்
வந்ததோ தானாய்
கொஞ்சம் அச்சமும் தோன்றுதே.
ஏனே இரக்கமும் தோக்க
வறுமையும் வேர்க்க இயலாமை தொக்க
முதுமையும் சொல்லுதோ வாழ்வை
இல்லை மரணம் தான் சிரிக்குதே கனிவாய்
உன்னோடு விழித்த பொழுதை என்னேடு
தந்த நினைவு
கண்ணோடு கரைத்த கனவை
உன்னோடு பேசா மொழிகள்
என்றும் என்னோடு நியமாய்தோற்ற
மகிழ்வு!!!
அழகிய மனதை
அழகாய் கயபடுத்தியே
அழகான தருணத்தை
கொலை செய்யும் இதயத்திற்குள்
இல்லாதே தொலையும் அன்பை
கொஞ்சம்
தேடிட சொல்லுகின்றது. வாழ்க்கை
தேடிகிடைத்ததை
தேவையென்பவன் அழகாகின்றான்
வாழ்வில்
பெண்
வரைந்தவன்
கிறுக்கிய கிறுக்களில்
தொலைத்தவையை
மனிதன் எழுதிய கிறுகளில்
தேடவில்லை
உலகில் மனிதனின்
கற்பனை வாழ்க்கையென்பதால்!
பொய்யிடம் தோற்ற காதலில்
மொய்யை தேடவில்லை
வாழ்க்கை உண்மையற்றே
கிடப்பதால் மனிதனிடம்
அன்பை உருவாக்க தேடுகின்றேன்
கடசிவரை பெண்மை
உணராபொருளானதால்!!!!
உனக்கான சந்தோஷ தேடலில் நீ
முதல் தொலைப்பதே உறவை தான்
உறவின் சந்தோஷ தேடலில் உன்னைதொலைத்து
உன்னை எழுது உலகில் நீயே அழகாய் தெரிவாய்
ஓற்றையாய் நின்றாலும்
உறவை காக்கும் தைரியுண்டு
தன்னம்பிக்கையுண்டு
எட்டவே நின்றாலும்
விழுந்தவர் கைகளை
பற்றியே தூக்கிட இதயமுண்டு
அழகான அன்பிலான தாமையுமுண்டு
தற்பெருமை பேசி தனியே வாழும்
கோழைக்கு தெரியா
உறவின் தியாகம் வறுமையிலுமுண்டு
விழுந்த இடத்தில் தன்னை தொலைத்து
தனியே எழுந்தவள்
உயிராய் உறவை சுவாசிக்கின்றாள்
தன் மகிழ்சியற்ற கனலுக்குள்
உறவின் மகிழ்ச்சை
சிறைவைத்தாள் தன்னை வரைந்த
இறைவனுக்கே விசித்திரமாகின்றாள்
தன்னை காக்க தனிமைபூண்ட
மனிதனுக்கு புரியாதே போனதே
இறைவன் படைப்பபின்
உண்மைகள்!!!
உன் இதயம் எழுதிய அழகிய கவி
நீ கிழித்த பக்கத்தில் பிரிந்ததே அதன் உயிர்
இறந்தும் தேடுதே தன்னுடல் இல்லையே வாழ்வென
தெரிந்தும் வாழுதே ஆன்மா
நமக்காய் யாருமின்றி நம். நிழையுடைகையிலே
நமக்கான இடைவெளிகள் நம் மதியுடைத்து
உணர்வை உடைக்கின்றது நாம் உடைகையிலேயே
நம் தவறு புரியாமல் சரியாகின்றது
என் மனதின் வலிகளை கால் தாங்கின
என் கால்களின் வலிகளை உடல் மறுக்கையில்
மதிக்கு வலிக்கின்றது உயிர்வரை உயிராய்
காத்திட ஒரு உயிர் உறவை கிடைத்தவரே வரமாகுன்றார்
தன் தவறுகளை உணர்ந்தவர்
தரனியில் தனியாகின்றனர் தன்னையுணர்தவரை
பிறர் மதிக்காத்தால்
வானத்ததுவெண்ணிலா மூடிய. வீட்டை
கடப்பதை பொல் பலர் வாழ்க்கை உள்ளிருல்
வெளியே வெளிச்சம் கடக்கையில் தெரிவதே
கதைகள்!!!!
என் விம்பம் என்னுள் எரிந்த தீயினுள்
விழுந்த சாம்பலில் மூடிய மண் நீர் காடினின்றி
பூக்காடு காணாதே கிடக்கையில் நீர்காட்டு கோலமிட்டு
பூக்காடு வரைகின்றது ஒரு கானல்நீர்!!!!
கைகள் பற்றியதால் வலிகள்
பைகள் பற்றாமல் வலிகள்
கைகள் பிரிந்ததில் வலிகள்
வலியேடு வாழ்க்கை வாழ்வதில் பிறப்பு
உருவாக்க தெரித்தால் மகிழ்ச்சி உருகியே
தியாகம் உருமானால் உயிரும் சிந்தும் புன்னகை
அழகிய்தருணங்களை அழவைத்து
அழகான தருணங்களை தேடியழைகின்ற
அழகிய உயிர்களுக்கு புரியாமல் நிக்கின்றது
அழகிய நெடிகள்!!!
வைகறை சிவக்க வையத்துயிர் விழிக்க
கையளவு கனவு கையணைக்க தன்விடியலை
மறந்தால் கனவிடம் தேற்று !!!
தனித்த பெண்பாதையெங்கும்
தவறியேடும் ஆழங்கள்
கனிந்த மனயிரக்கததில்
காத்திரும் மூகமுடிகள்
இருண்டபொழுதிற்க்குள்
இழுத்தணைக்க பல கரங்கள்
வெளிச்சமிட்டு கறைபூசும்
இரக்கமுள்ள இதயங்கள்
வெறுத்த பொழுதில் வந்து
நடிக்கும் நல்லவர்கள் விலகி நின்று
வண்ணபூசியே மகிழும் அன்பிகியவர்கள்
மரணம் வரை துரத்தியேடும் ரணங்கள்
இருந்தும் கண்கள் இல்லா மனிதர்கள்
எழுதும் போது உச்சம்
தொடும் கற்பனைகள்
எழுதிமுடித்தால் கண்களில்லாஅரக்கர்கள்
இருந்தும் பெண்ணை நேசிக்கும் பாரதிகள்
தேற்க்கும் வரைதெரியாது வாழ்க்கை
தேற்றபின் கிடைக்காது உறவு இருக்கும் வரை
தெரியாது பாசம் இறந்தபின்னும் புரிவதில்லை
வாழ்க்கை
தன்னை நிருபிக்கப்போராடும்
சிந்தனைகள் எல்லாமே
எப்படியென சிந்திக்காமல்
தவறாய்வாழ்கையை
நிருபித்தைச்சொல்கின்றது!!!
உன்னை தேட என்னை காண்டேன்விழியில்
உன்னுள் புன்னகைக்கும் அழகின் அழகாய்
அகத்தில் மலர்ந்த போதே வாடியதேன்
புன்னகை ஒன்றை தேடி ஓன்றை தொலைபதே
வாழ்க்கையா !! இல்லை ஓன்றில் இரண்டாய் மலர்வதே
வாழ்க்கை புரிந்தட காலங்கள் புரியதே போதே வேடிக்கை
இறையவன் தூக்ககலக்கத்தில்
இட்ட கையெழுத்து நானே வாழ்கை
போராடியும் அடையா சொத்தை போல்
பூக்களில்லா வனமாய் கிடக்கின்றதே
நல்ல இதயத்தை உடைந்தெறிந்த வருக்கு
தெரியாதே போனது உடைத்தது குழந்தைமனதையென
அதற்கு அழத்தான்தெரியும்
பழிவாங்க தெரியாது குழந்தை போன்றவளை
தண்டிக்காதீர்கள் குழந்தை அழுது மறந்திடும்
நீங்கள் வாழ்க்கைமுழுதும் சும்ப்பீர்கள் பாவத்தை
கற்பனையுலகம் அழகான புத்தகம்
படித்தவுடன் மறந்திட்டவருக்கு மட்டும்
நினைவேடு ஏந்திக்கொள்பவருக்கு மறக்கமுடியா
காயங்களே எப்போதும் கூடவே இருந்தே வாழவிடாதே
வதைக்கும் நம்மை!!!!
உன்னை உனக்காய் செதுக்கு இல்லை
உன்னை நேசிக்கும் உயிருக்காய் செதுக்கு
எதுகுமில்லா கற்சிலையாய் வாழாதே கடசியில்
எடுத்து செல்ல அழகிய நினைவுகூட முஞ்சாது
முடியாத காலத்தில் முடியுமென்பது
நம்பிக்கை எது முடியுமென சிந்தியாதவனே
துன்பபடுகின்றான்
எம்மை நாமே அறிந்திடமல் ஓடுகின்ற
காலத்தேடு ஓடிக்கொண்டேயிருக்கும்
காலத்தை திரும்பி பார்க்கையில் தான் தெரிகின்றது
கடந்தவை எவ்வளவு கடினமாதென கடக்கும்
போதுகிடைத்த வலிகளை விட நினைக்கையில்
தோன்றும் வலி எம்மை சிந்திக்கவைகின்றது
இதயத்தில் உண்மையை ஓலித்துடவும்
உயிரில் பொய்மை ஓலித்திடவும் முடிந்தால்
மனிதனில் பிறக்கும் மிருத்தை அழித்திடவும்
முடியாதே அழிவதே வாழ்கை
ஒரு வார்த்தை தொலைத்தே ஓர்ராயிரம் வார்த்தை
கூறி உறவை ஏமாற்றும் வித்தைக்குள் அழிகின்றது
தியாகத்தால் பூத்த நம்பிக்கை
ஓற்றை உண்மையையால்
ஓர்ராயிரம் பொய்கொண்டு உறவை உருவாக்கும்
உறவிடம் காதல் வாழ்விழந்து அழிகின்றது இதயத்தை
வாசிக்காதலே!!!
கற்சிலையே கற்பனையே யாரும்
கண்டிடா அற்புதமே நின் பாதம்
தொழுதும் நிற்கதியாய் நிற்கும் உன் படைப்பினை
நீயே அழித்திடும் அழிவின் நியதியென்ன
கனவாய்தேன்றி கதையாய் முடியும் உன்கருணைக்குள் காணவில்லையே உன்னை
உன் எழுத்தின்வடிவாய் முடியும் உன்விதியின்
கருணைக்குள் உன்திருமுகம் ஓரு முகமாய் நிற்பதேன்
கூறு
என்னுல் தோற்ற என்னை எனக்குள்
தேடிக்கிடைத்திட மெண்ணை இசைக்குள்
கண்டேன் கனவாய் !!!
உள்ளே உருகியே அழுதே மரணித்த
அழகிய உணர்வை தட்டியே எழுப்பிட
முயல்கின்றேன் கல்லறை கற்களைப் போல்
உறுதியாய் நிக்கின்றது உடைந்திடாதே!!!
ஏமாற்றதை கொடுப்பவருக்கு தெரியாதே
போகின்றது அடைந்தவர் வலி!!!
தொலைவதும் தொலைத்ததும் நானென
தழுவுகின்ற கனவினை கண்டெடுத்த கற்பனை
கவிபடைத்தது இது நீ இல்லையென்று
தவம்செய்த நெடிகளுக்குள் வரமாய்
வரமறுக்கின்றது நிழலான மகிழ்ச்சி
உன் நினைவு பூக்களுக்குள் பூத்ததால்
சொர்க்கத்தின் வாசல்
உன் இதயெமன நினைத்தே உன்
உணர்வில் கால் பதித்தேன் அது நரகத்தின்
நெருப்புயென என்னை எரித்த பின்னே அழுகின்றது
என் ஆத்மா !!!
உண்மையின் பக்கங்களை தெரியமலே
பல உரிமையுத்தம் தனியேடு போர் புரிகின்றது
உறவினை இழந்து!!!
இல்லாத இயலாமை இயம்பும்
புலம்பலில் உடைந்தேடும் கண்ணீர்துளியினை
உணர்ந்தவர்களே மற்றவர் உணர்வினை மதிப்பவர்
தன்னால் கொடுத்திட முடியமல்
போனதை மற்றவரிடம் ரசிப்பன் அழகை
அழகாக்க தெரிந்தவன்
எல்லாம் எல்லாவற்றையும்
அடைந்திட துடிக்கின்றது எதையும்
எடுத்திட முடியாமல் தவிக்கின்றது பிறப்பு!!!
என்னை நனைத்த மழை
இளமைக் கனவை தென்றலால்
கட்டி இழுத்து சொல்கின்றது
என்னை விட்டுத் தனியாய்
பறித்தடுத்திட கைகள் துடிக்க
வேடிக்கை பார்க்கின்றது முதுமை
எங்கே எதையே தொலைத்ததாய்
இதயம் அலைகின்றதே அங்கேயும் இங்கேயுமாய்
காதல் சாயம் பூசிக்கொண்டு இருப்பதை
தொலைப்பதே காதலால் தானே
கற்றவரின் சுயநலதவறை விட
கல்லாதவரின் கற்பனை தவறுகள்
ஒன்றும் பெரிதல்ல
கற்றவர் திட்டமிட்டு செய்வதில்
சிறந்தவர் அவரே
மட்டிக்கொண்டு தவிக்கும்
வரை கல்லாதவர்
தவறுகளே பெரிதாத்தெரியும்
கண்கள் தான் விழிக்கொள்ளவேண்டும் !!!!
என் ரசனைகள்
என்னை ரசித்திட சொல்வதால்
என் ரசனைகள் என்னக்குள்
எதிர்பாராமல் எழுகின்றது
என் ரசனைகள்
என்னையே நேசிப்பதால்
எங்கையும் யாரிடமும் யாசகம்
கேட்கவில்லை ஆனால்
ரசனையுள்ளவர் என்னைக் கடக்கையில்
புன்னகையேடு மொளனிக்கின்றேன்
ரசனைகளில் தோற்கா
மனிதனினே எதிர்காலமென்பதால்!!!
இருவிழியெழுதிய இருதயக் கோலம்
இவளுக்கு மட்டும் உணர்வேடு உயிரானதேன்
மறைகையில் உதிக்கின்றதே!!
விரும்பலில் தொலைந்தவர்களை திட்டி
விரும்பமால் தொலைந்தவர்கள் நடுவே
விரும்பியது கிடைக்காமல் தொலைந்தவர்கள் மத்தியில்
தொலைந்தவர்களை தேடித்தொலைந்தவர்கள்
தோட்டத்தில் தன்னை தேடியது ஓன்றை ரோஜா
என்
தனி யுலகத்திற்க்குள்
தனியாய் கிடத்தது
என் விருப்பங்கள்
தேடிட தேவையில்லையென்ற
வலியேடு போட்டி போட்டுக்கொண்டு!!
யாரும் சொல்லாதே
மறைந்த மனிதனைப் போல்!!!
ஒடிவிளையாடிய மேகங்களே
ஓடிய திசையில் நானே என்னோடு விளையடி
போகின்றீர்கள் நின்று விளையாடிட நேரமின்றி
போகின்றேன் உங்கள் துறலேடு
விரும்பியதையே விரும்பும் மனமே
எந்த துயரிலும் விரும்பும் வெறுப்பின்றி
விலகாமல்!!
மறந்திட மரணம் தேவையென்ற
மரவலியினை கடந்திட முடியா நாளுக்குள்
இன்று ஓரு சின்ன பூவென்று புன்னைக்கின்றது
என் கைபிடித்து விட்டு சென்ற பூவே தேடிவந்ததைபோல
கண்ணீர் துளியிற்குள் புன்னகை பூக்கின்றது தானாய்!!!
உயிரே நீ விட்டு சென்ற இடத்தில்
உன்னை தேடிட முடியாமல். தத்தளிக்கு என்
உயிர் நீ கொடுத்து சென்ற உன் உயிரை
பக்குவமாய் பாதுகாத்தேன் உன் வடிவாய்!!!
ஓரு முறை இரு முறையல்ல தோல்வி
பல முறை பலர்வடிவில் இறைவன் வில்லில் இருந்து
வந்த மனித அம்புகள் குற்றிய காயம் எதையும் எட்ட
நின்றே பார்ரென தடுக்கின்றது !!!
நிலவின் தள்ளாட்டத்தால் நிலையிழந்த
வானம்தாரை தாரையாய் கண்ணீர் சிந்த
பூமியே அச்சத்தில் பணத்தால் சாதித்த பணக்கார
மண்ணிலும் பணம் மனிதனை மட்டுமே வேண்டிக்
கொடுத்தது!!!
நெஞ்சோரம் இன்னும் ஊஞ்சலாடு
மாமன் நினைப்பு நெஞ்சமே நெருப்பாய்
எரிந்த பின்னும் மாமா நீ கசக்கவில்லையே
எனக்குள்!!!
ஓன்றறையடைந்து ஓன்றை பெற்றவருக்கு
ஒன்றினிழப்பு பெரிதல்ல ஒன்றன்பின் ஒன்றாய்
இழந்ததை பெற்றிட முடியா வெற்றிடமே
இழப்பின் வலி!!!
இசையின் மடியில் சில காலம்
தூக்கத்தின் மடியில் சில காலம்
தனிமையின் மடியில் சில காலமென
காலங்களையே மாற்றமுடிந்தது வலிகளையல்ல
தவமின்றி வரமாய் கிடைக்கும் உறவையே
அதிகம் ஏமாற்றி வாழ்கின்றது உறவு
தன்னையே தியாகமாக்குவதால் மதியா
உயிர் சாம்பலாய் கரைகின்றது!!!
புரியா பி்ரிவே உலகில் அதிகம்
புரிந்த பெண்னே உறவின் பலம்
பலமாய் பலவீனத்தை காக்கும் பெண்மை
அழகிய இல்லறம் இல்றத்திற்குள்
வந்த பெண்னை மதிக்கும் பெண்னே
வாழும் பெண்னில் சிறந்த பெண்மை!!!
என்னை அவன்விதி
வீதியில் நிறுத்திட
எங்கையே ஒரு குடில்
திறந்திடாதாயென
ஏங்கிய மனதிற்கு
எங்குமில்லையென்றது
அவன் விதி
இதையுடைத்திட உருதியாய்
எழுந்த மனசு
தன்னை தானே ஏமாற்றியது
நாளையென சொல்லியே!!!
நடக்கும் போது பார்த்து பார்த்து
நடக்கும் நாம் தான் வாழ்கையில் பார்க்காமல்
விழ்ந்துவிடுகின்றோம்!!!
எம்தேசத்தின் சோற்றில் கைவைத்திட
கொளரவம் பார்தவர்கள் தான் கையுறைடன்
இங்கே கழிவறையை. சுத்தம் செய்கின்றோம்
கொளரவமாய் எம்மை தாழ்த்தி உயர்வை தந்த
நாடே நம் சொர்கமானது
அமங்கலபெண்ணின் நெற்றியில் திலகமிட
வாழ்க்கைக்கு சிகப்பு விளக்கை ஏற்றுகின்றனர்
இளமைக்கும் முதுமைக்கும் இடையில்
தொலைத்த பக்கத்தை
கைபிடித்தே கூட்டிபோகின்றது சின்ன உறவு
சாபத்திலும் கிடைத்த வரமாய் பெற்றதால்
கல்லிலும் முள்ளிலும் கூடவே புன்னகைகின்றான்
கற்பனை தந்தெடுத்த கனவே கண்முன்
தோன்றா நியமே சொந்தமென நான்
கொண்டாடும் மகிழ்வே சற்றேனும் தலைசாக்கா
தலைவதியில் எப்போதும் உறங்கும் உறக்கமே
என்னில் நான் கொண்ட நம்பிக்கையே
எனக்கான போராட்டம் இன்னும் தொடவதே
என்னையே நான் சிந்திக்க காரணம் இருந்து
தேடியது நிழலில் சிறு ஓய்வு கடந்தவர்
வாய்களில்விழுந்தால் வந்ததே தெரியா வெறுப்பு!!!
புதைந்தது புதைந்ததே. தொலைந்ததுவும்
தொலைந்ததே கண்ணில் நீ இருப்பதுவும்
நியமே இல்லையென ஏங்குவதும் உண்மையே
கண்கள் கரைப்பதுவும் உன்காயமே
உன்னால்துடிபதுவும் துயரமே
கடந்திடும்விம்பத்தால் தேற்பதுவும் நானே
என்னில் நின்று உன்னை பிரிந்தவன்
செய்த மாயமே எந்தன் கேள்விக்கும் விடையானதே!!
கற்று தந்தது என்னை யாரும் அறியா
அறியாமையென
அதை நான் அறிந்த
அறிவின் விம்பத்திடம்கொடுத்திடாதே
பற்றியதால் என்னை நானாய்
காண்கின்றேன் என்றும்!!!
உன்
நினைவேடு பயணம்
நீ
தொலைந்தால் அல்ல
உன்னையன்றி
யாரும் எனக்கில்லையென்பதால்
சண்டைக்கோழியாய் இருந்தவள்
இப்போது தனாய்
அதிகம் விரும்புகின்றாள்
அவள்
இதயத்துடிப்பை நிறுத்தியே
வைத்த இதயத்துடிப்பை
இசையாய் சுவசிப்பதால்
அயலவன் உண்டிடும் பழத்தை
மரத்தோடு வெட்டி
மண்ணில் போட்டவர் வெறுப்பு!!
யாரோயொருவன்
மண்புகுந்தே தனதென
கொண்டு சொல்வதை
கைகட்டி வேடிக்கை பார்க்கின்றோம்
இருக்கும் மண்ணும் சொந்தமற்றபின்
இன்னும் ஏமாற்ற வழியமைப்போம்
நம்மினத்தின் தன் விடுதலைக்காய்!!!
கண்மணி கண்களை கட்டி ஒவியத்தை
ரசித்திடசொல்லும் நேசத்தால்தேய்வதை விட
இருள்நிறைந்த வாழ்வேடு கண்மணி
வழித்துணையின்றி தனியாய்நடக்கலானால்!!!
பொய்யேடு பெருந்தாத கண்மணி இதயம்
மெய்யொடு இறந்தது!!!
கார்மேகநிறத்தழகி கார்காலத்தென்றல் பூப்போல
நடையழகி மூங்கில் தொட்டு சிதறிய மழைத்துளி
முகத்தழகி
வார்தை ஒப்பனையின்ரோஜா மனதழகி
மல்லிகை பூ வாசத்தின்குழந்தைத்தன
சொல்லழகி மாமன் கண்ணிற்குள் நாணத்தில்
முகம் மலர்ந்தால் இதயத்தின் வண்ணத்தின் அழகாய்
காதில் ஓலிக்கும் கடிகாரசத்தில்
காலைபொழுவிடிய காலை மாலை
போனதை யார் உரைத்தார் காக்கையே
நீயில்லா தேசமென்றில் நானுவாழ வாழ
வந்த தேசம் தேடி ஏனோ நீயும் வந்து
அதிகாலைக்கு ஒரு அலாரம் அடிக்கின்றாய்
மீண்டும் வாழ்ந்த நாட்கள் மகிழ்வாய் தோன்ற
தனிமை தேனீருக்கு குரலின் துணை நீயானாய்
மலர்ந்து பார்க்கின்றேன் நீயாரென!!!!
மனிதன் காலங்கள் கடந்ததும்
மாறகாயமென்ற காலத்தின் காயத்தை
தமிழன் அறிவு பசிக்கு விருந்திட்டு தோற்றிட்டான்
நான்வேண்டாமென கடந்த பாதையில்
என்னை யாரோ வேண்டுமென்று கரைத்த
வண்ணங்கள் தான் என் முகவரிபிழைகள்!!!
என் சந்தோஷங்கள் தொலைந்தால் சந்தோஷமாக
கடந்தேன் காலமே பதிலென!!
சொன்னாலும் கேட்கா சொல்லுக்கு
சொல்லி பயனென்ன சொல்லமொளனங்களே
புன்னகையின்றது இன காயங்கள் வேண்டாமென
எப்படி த்தவிர்த்தாலும் தவிர்க்க முடியமால்
தொடர்வதே பெண்மையின் போராட்டம்
கதையில் கண்ணீரோடு துடிப்பதை கண்ணீரோடு
பார்த்து மற்றவரை கண்ணீர்வர சித்திரவதை
செய்தே ரசிக்கின்றது நல்ல இதயங்கள்!!!மாற்றங்களே
நீ மாறதே!!
ஆண்மை !!
உயிரோடு உள்ள பெண்மையின்
உணர்வை கொலை செய்து
இன்னெரு பெண்மையைஓரு பெண்மையை ஏமாற்றி
இன்னெருபெண்மையோடு வாழும்
இரட்டை வாழ்க்கையை
ஏற்கும் வரலாறு இன்னும்
உயிரோடு இருக்க
வாழ்கையில் ஓரு
விதவையின் மறுமணதிற்கு
நாள் கணக்கு கேட்க்கின்றதே
அன்பாய் விசித்திரமாகவுள்ளது.
ஆண்மையே !!
உன்னால் ஓரு
பெண்மையின்தனிமையை
கலங்மின்றி பாதுகாத்திட முடிந்தால்
மறுமணம் பெண்மைக்கும்
தோன்றாதே ஆண்மையே
இல்லறம் நரகமென சொல்லும்
ஆண்மையின்பொய்களை விட
பெண்மைகே இழப்பக்களால்
ஏற்படும் துயரங்கள் அதிகம்
இன்றுவரை
ஓரு பெண்மை விபச்சாரியாய்
மாற்றிட
தயக்கமின்றி துணியும் ஆண்மை
ஒரு பெண்ணை
வாழ வைக்கதுணிவதில்லை
இருளேடு வெளிச்சத்தையும்
நேசித்தவனே மனதேடு
உண்மையயாய் சுமந்தே
வாழ்கின்றாள்
உன்னை புரிந்தவர்களே இல்லையென
புலம்பதே மனமே இவ் உலகில் தன்னையே
புரியதவர்களே அதிகம்
மனதின் இருக்கையில் பல வலிகள்
காணவில்லை எனக்குள்
தந்தவர்கள் சந்தோஷமாய் வாழ்கையில்
பெற்றவள் தொலைத்ததேன் வாழ்க்கையை
மற்றவர்சந்தோஷம் இதுவென இவள்
புரிந்து கொண்டதாலே!!
மொனளமாய் நடக்கின்றால் தனியாய்!!!
ஓரு பெண்மையின் புகழ்யென்பது
தடிக்கிவிடும் ஆண்மையின் சிந்தைக்குள்
அடைபட்டு விழுந்தாலும் தூக்கிவிடும்
ஆண்மையின் கைகளிடமும் உள்ளது!!!
விம்பங்களை நம்பியே பல நியங்கள்
ஏமாறுகின்றதை பல நிழல்கள் கதையாக்கி
விம்பத்தை உடைத்தாலும் யாரிடத்திலும்
ஏமாற்றங்கள. ஓயவில்லை
உன்னை பெற்ற தாயைப் போல்
தாயானால் பெண்மைக்கு என்றுமில்லை
துன்பம் உன்னைபோல் ஆண்மகன் உண்மையானால்
பெண்மைக்கு என்றுமில்லை கலங்கம்!! அழகான
குடும்பமே அழகிய உலகம் உடல் கடந்த மனசே உயர்ந்த காதல் !!!
ஒற்றையனுப்பி நன்றேடு யுத்தம் எனக்குள்
நல்லதையெடு கெட்டதையழிப்பதாய்
பேச்சி இருந்தை அழித்து கெட்டது செய்கின்றதே
ஆட்சி இருக்கவும் முடியாமல் நடக்கமுடியாமல்
தள்ளாடுதே உடல்!
ஓரு பெண்ணின் குறைகளை திரும்பும்
திசையெல்லாம் கேட்கின்றேன் ஓரு பெண்ணை
பாராட்டும் குரல் கூட நடக்கும் மனிதனில் கூட
ஓலிக்கவில்லையே இதைதான்
வரமென கூறுகின்றதே இவ்வுலகம்!!!
உயிரே உன்னோடு உன்னோட
உயிராய் உயிராகிய பின்னால் என்னால்
இயலாதே போனதோ வாழ்கை இருந்தும்
உயிரோடு உள்ளதே இதயம் இயலமையை
கற்று தந்தவன் நீயே என்னை யே சுமையாய்
நானே சுமக்கின்றேன் உன்னாலே!!!
காவியத்தில் வென்றி கற்பனையில்
அரசியல் தரப் பொருளானது பெண்மை
தன்னிலை தரம் பெற தடையாகுதே. தன்னைதொலைத்தே
பாதுகாத்திடயெழுந்திடாமல்
தடைகற்களைபோல் கைபிடிக்குள் சிக்கிக்கொண்டே
தன்னையே இழிபொருளாக்கி
மாயவலையை பின்னுகின்றதே பெண்மை தனக்கு தானே. எதை சொல்லி தட்டுவது பறை
இதை சரிசெய்ய!!!
எனக்காக மட்டுமே வாழ்ந்த எனக்கான
உயிர் என் அப்பா என்னைத் தவிர
யார்மேலும் அப்படியெரு
அன்பை காட்டியதில்லை எப்போதும்!
இந்தனை திமிர் எப்படி வந்தது எனக்கு
அந்த அன்பின்கர்வம் என்னை திமிராய்
வளர்த்ததுவோ!!
உலகத்தில் தேவதையுண்டாயென
தெரியாது எனக்கு!!என் அப்பாவின்
அழகான தேவதை நானே
எந்தனை தடவை திட்டினாள் அன்னை
அந்தனையும் உண்மையாதே
இன்று!!
அவரில்லா உலகத்தின் தனிமை சிறையினையுடைத்திட
யாருமின்றி போனதே தனியாய்!!அந்தனை தியாகமுள்ள
மனிதனில்லையே என்னை காத்திட
விழுமுன்னே விழுந்தாய் நடிக்கும்
என் பொய்களைக் கூட அப்படியே நம்பி
என்னை காத்ததால் தானே
வென்றதாய் எண்ணி நடந்தேனே
அப்பா நிழலேடு திமிராய் இப்பே
பொய்களையே வெறுக்கின்றேன்
மற்றவர் அவர் கண்டு பயம் கொள்ள
நான்மட்டும் அதிகாரம் செய்யும் உயிர் அப்பா
சொல்லிகேட்காவிட்டாலும்
என்னை எதுகும் சொல்லாதே பாதுகாத்தவர்
இப்போ வெற்றிடத்திடம் கேட்கின்றேன் அந்த அன்பை
வெறுமையாகவேயுள்ளது வாழ்கை ஏமாற்றியவர்களால்
இறைவன் என்னிடமிருந்து பிரித்தவையெல்லாம்
என்னை மட்டுமே நேசித்தவை !!!
கனவினில் உன் அன்பால் தோன்றிடுகின்றேன்
நியங்களில் உன் பிரிவின் வலியால்
தோற்றிடுகின்றேன்
இரக்கமற்றே விடியும் வடியலுல்
அரக்கனாய் மாறுகின்றது பொழுது!!
துரோகங்களை துரோகங்களாயே
வென்றிட முயல்கின்றனர் பெற்றவலிகளை
திரும்ப கொடுத்திடும் வலியாகமாற்றியதால்
அன்பின் நம்பிக்கை மரணித்தது
பிடித்ததை ரசிப்பதேயழகு
ரசித்ததன்ரசனையோடு.
போவதே பேரழகு அந்த
அழகின் அழகு உரிமையற்று ரசிப்பதன்
ரசனையின் அழகு
சொந்தமென நினைக்கா புரிதலின்
அழகு
உரிமையாய் நினைத்தே சண்டையிடாயழகு
எண்ணத்தில் உதிக்கும் கற்பனைகளை
வண்ணத்தில் தோய்ந்தால் சந்தோஷம் தரும்
வாழ்கை வண்ணமாய் தோன்றா!!
உன் விழிகளில் பட்டுத்தெறிக்கின்ற என்
குறைகளே என் அர்தமுள்ள நிமிடத்தின்
முற்கம்பிகள் என் விழிகள் இழந்த உன் உருவமே
நான் ரசித்திட தோன்றிடும் வானவில் என் காதுகள்
கோளா உன்மொழிகளே என் ரசனைக்குள் மாட்டிக்கொண்ட இசை நம் பிரிவின் நிமிடமே
இந்த ஜென்மத்தின் முடிவு
புகழ்களின் பாதைகளை தொட்டவர்களால்
ஓரு நிமிடத்தில் மாற்றத்தை உருவக்கிட முடிந்தால்
உங்கள் வாழ்கையின் நிமிடங்கள் எந்தனை அர்ந்தமுள்ளது கோடிக்கண்களின் பார்வையின்
வெளிச்சம் நீகளென புரிந்தாலே போதும் அழகிய
மாற்றம் தனாய் உலகையலும்!!!!
பெற்றிடும் வரவிற்காய் பெண்மையிழந்திடும்
அறிவே இயம்பிய புலம்பலில் தொலைந்த பெண்மையின்
சாபம்!!
எட்ட நின்று போசுகின்றவரை
தள்ளியே வையுங்கள்
உங்களை அறியமலே
புலம்புகின்ற புலமைல்களை
தள்ளியே வையுங்கள்
கிட்டவந்தும்
உங்கள் நிலையை புரியதவர்களை
விலகியே சிந்தியுங்கள்
அவர்கள் தங்களுக்காக
உங்களோடு இருப்பவர்
சொல்லமலே விழும் கண்ணீரை துடைப்பவரை
இறுகபற்றிக்கொள்ளுங்கள் உங்களை விட உங்கள்
உணர்வுகளை புரிந்தவர்கள்
உங்கள் சந்தோஷங்களை மீட்டுத்தருபவர்களும்
அவர்களே!!!
மாமன் மண்னுக்குள் மரிக்கொழுந்தோ
வாசத்தில் மல்லிகை கைதொட்டால் மலருக்கு
தீட்டாகுமென மாமன்பெண்ணிற்க்கு பாசம்யெழுதியது
புதிய விதி!!!
உடைத்தெறிந்த பின்தான் மனசை
தேடினர் இருந்தபோது உடைத்தவர்களே
தேடுகின்றனர் விந்தை தான் வாழ்வு
திரும்பித்திரும்பி பார்த்தாலும்
திரும்ப கிடைக்காதது
நம் வாழ்கையே
திரும்பாமல் முன் பார்த்தால்
இருப்பதில் கொஞ்சம் மகிழ்வாய்
கிடைக்கும் நம் மகிழ்ச்சி!!!
தொலைபேசி தொல்லைகளால். மற்றவர்
தூக்கத்தை தொலைக்கையில்
கிடைக்கும் சந்தோஷம் உலகதரத்தில்
உயர்ந்தவர் நீங்களெங்கின்ற உயர்திரு பட்டமா
மற்றவர்கோவத்தால் கிடைக்கும். சாபங்களென்று
எப்போதான் புரிய போகின்றது!!!!
தனித்தே துணிந்தே நிற்கும்
தையிரியதை தந்தவனே வாழ்க்கையில்
தடுக்கியும் விடுகின்றான்
நிமிடங்கள் மறக்கும் தனிமைத்துணையாய்
இயலாமை காலத்தில் கற்பனை படகு
அழகான தாட்களை கைபிடித்தே அழைகின்றது
கனவுகளில் மிதந்திட !!!
தாய்மனம் ஓன்றின்மீதே அதிகம்
பாசம் கொள்கின்றது இதையில்லையென்னும்
தாய்மையால் தான் ஒரு பிள்ளையின் கனவு
அழிகின்றது
நம்மை நாமே புரிந்திட பல கெட்டவர்களின்
பதைகளை கடக்கவேண்டியுள்ளது அங்கே
அவர்கள் கற்று தரும் பாடம் தான் நமேக்கே
நம்மை புரிய வைக்கின்றது!!!
கோடிபெயர்கள் எதிர்தாலும் கோடியில்
ஓருதர் நம்பிக்கை கூடவந்தால் போதும்
யாரிடமும் தோற்றிட அறிவு பலமாகிடும்
உன்னில் தவறில்லா உண்மையுண்டேனில்
சற்றே விலகியே நிற்கின்றேன்
தடுமாற்றங்களை சரியாக்கிய பின்னர்
மாயவுலகை விட்டு இங்கே நியங்களை
தொலைத்த கனவுகளே உயிரற்றே அழைவதால்
இறைவியை மதித்த இறைவனை
தொலைத்தால் வந்த புதுமை இறைவனிடத்தே
இறைவிக்கு தண்டனை!!
தவறுகளிலிருந்து காத்திட துடிக்கும்
பொண்மையை விட தவறுகளை திருத்திட
துடிக்கும் பெண்மைகளை மனிதன் மதிப்பதேயில்லை
பார்வைகளே மதியை மயக்கி வைத்துள்ளது
குழந்தைக்கு தாயாகும் தாய்மையும்
குழந்தையாய் காத்திடும் தாமையையே
ஆண்மையாய் தோடுகின்றது
நம்பிக்கையெல்லாம் சந்தோகிக்க
தொடங்கியதால் தான் நம் வாழ்க்கை
நன்றன்றே போனதே தனியாய்!!
விக்கலுக்குல் விக்கிக்கொண்ட
அவன் நினைப்பு
தட்டியவர் கைகளுக்குலள்
சிக்கிடாது நிற்கின்றதே
விக்கிக் கொண்டு
மற்றவருக்கு புரிய உணர்வு
உள்ளுக்குள் இனிக்கின்றதே தனியாய்!!!
அழகான வண்ணதின் அழகிற்கு அழகிய
வண்ணமாய் அவள் கிடைத்தால் கையில்
வண்ணத்தின் எண்ணங்கள் அழகாய் பூத்தது
அவளால்!!!
பலசாலியென்பவன் பலமிழந்த பெண்னையே
தெரிவு செய்கின்றான் தன்னை நிருபித்திட
பலமிழந்த பெண்ணின் மானத்தினை அம்பாக்கியே
வில்லை வளைக்கின்றான் தைரியமாய் மாயகண்ணாடி
உடையும் வரைபெண்மைக்கும் புரிவதில்லை தைரியமென்னவென்று !!!
அழகிய அழகில் அடைக்கலம் தேடும்
அழகே அழகினை பருகிட அறிவினையிழந்து
அழகிடம் மயங்கி தன்னிலையினை இழக்கின்றது
நிறைகான மனிதனின் குறையில்
நடமாடும் பாதங்களின்
வழியேரம் பேசும் வாய்களுக்கு
தெரியாமலே போனது இறையவன்
நிறைவின்றிய உயிரையே படைத்தன் நேக்கம்
இல்லையென்ற ஓன்றை
இருப்பதாய் நடிப்பதே மனிதன்
இருப்பதை தொலைத்தே
இல்லாதயென்றை அடையத்துடித்தே
தவறில். விழுகின்றான்!!!
இறையடி உள்ளத்தில் உருகிய பக்தி
உறைந்ததோ இறையடி பாத்திலும்
மறைந்ததே பொண்மையின் பாதுகாப்பு
அதிகாலையில்
தேனீரை சுவையற்றே
அருந்திகொள்கின்றேன் அருகில்
விமர்சணத்தேடு நீயில்லா தருத்தில்
நான் அருத்திடும் தேனீரானதால்!!!
உன் வார்த்தைகள்
அர்த்தமற்றதால் என் வார்த்தைகள் மொளனம்
கொள்கின்றது நல்ல எண்ணத்தில்
எனக்காணதாய் மண்ணில் எதையும்
இறைவன் வைத்திட மறத்திட்டான்
எதை எண்ணினாலும் அதுகும் என்னை
ஏமாற்றிய பின்னே சந்தோஷமாகின்றது
இன்பத்தின் மடியென்று ஓரு துன்பத்தின்
நிழலதனில் இன்பமாய் வாழ்ந்துட ஆசை
கொள்கின்றோம் ஆனால் துன்பத்தை
வெறுத்க்கொண்டே இன்பமாய்
வாழ்வதாய் நடிக்கின்றோம் கொஞ்சம்
சலித்திட்டால் அந்தனையும் துன்பமென்றோ
அழுகின்றோம்!!!!
உயிரே ஒருமுறை உயிர்பெற மாட்டாயா
ஓரு நாள் ஓரு முறையேனைம் இதுவரை
இழந்ததை எண்ணியே அழுத்தை மீண்டும்
புன்னகையேடு பார்த்திட!!!
எதுவரை போகும் வாழ்கையென
எதையும் அறியவில்லை ஆனால் போனவரை
போதும் என்கின்றது உயிர் இதயத்திடம் !!!
உன்னால் என்னால் அடைந்திடா
வாழ்கை நம்பில் பலர் வாழ்த்திடும் வாழ்க்கையே
நாம் தேற்றத்து நமது தவரே!!!
எழுதிய எழுத்தில் நீ படித்திட மறந்த
பக்கத்தில் என் உயிரின் ஓசை உன் வாசத்தில்
பூத்திட்டு வாடியதால் மலரந்திட முடியாமல்
உதிர்கின்றது இது காலதேவனின் கண்ணீர்தடகத்தின்
வெண்தாமரைநே!!!
கைதொட்டு
கைபிடித்து கைசேர
கைப்பிடிதூரமே இடைவெளி
நேசத்திற்கு
நேசத்தின் கையில்
நம்பிக்கையுண்டேனில!!
உயர்வும் தாழ்வும்
நம்பிடா மனிதனின் நேசத்தில்
தன்நம்பிக்கையே சிறந்த உயரம் !!
விலைகொண்டு வாங்கிட மதியுண்டு
மதிசொன்ன விலையில் கிடைத்திட
முடியாத்து என்னில் தோற்றிட்டநேசம்
வில்லின் நடுவே
ஓரு வண்ணம் தொலைந்த
இடத்தில்
என்னை தொலைத்தேன்
அந்த வண்ணமாய்!!!
ஆச்சரியத்தில் ஆதவன்திகைக்க
கார்மேகம் மறைத்திட்டடு
என்னை நனைக்க
மழைதுளி சினுங்களில்
சின்னக் கோவம் என்னுள் தோற்க
சில்லென்று மலர்ந்தது உடல்!!!
மெல்ல உடைகள் என்னில் உறைய உள்ளேயெருயுணர்வு
பெண்மையை தொட்டெழுப்ப
கண்கள் தேடமுதல்
மறைந்தேன் வானவில்லின்
வண்ணத்திற்க்குள்!!!
