யுத்தம்

ஆட்சி செய்து
ஆட்சி செய்து
செய்யும் யுத்தம்
தன்னினம் தான்
அழிக்க செய்யும்
யுத்தம்

எல்லைபோட்டு
எல்லை போட்டு
செய்யும் யுத்தம்
எல்லையில்லா மனித
வாழ்வை சிதைக்கும்
யுத்தம்

வல்லரசு நாட்டின்
வல்லமை காட்டி
அடக்கு முறையால்
செய்யத யுத்தம்
வறுமை நாட்டின்
வயிற்றுப்பசி கண்ட
யுத்தம்


தீவிரவாதிகள் திவிரமாய்
செய்தும் யுத்தம்
மனிதவுயிர்கள்
சுக்கு நூறாய் சிதறும்
யுத்தம்

பேசிப் பேசி
கரைந்த யுத்தம்
கரைபட்டு போன
சமதான யுத்தம்

யுத்தம் யுத்தம்
என மனிதவுயிர்
செய்யும் யுத்தம்
எல்லைக்குள் நிற்காத
உயிர், காத்திடா யுத்தம்

பூமியின் சொந்தமென
வந்தவர்கள் செய்த யுத்தம்
மகிழ்ச்சிகளின் மரண
யுத்தம்

செவ்வாய்க் கிரகம்

கண்ட உருவம்
கடவுளோ கற்சிலையோ
பொன்ணோ மண்ணோ
கற்பனையோ சித்திரமோ
தந்திரமோ மந்திரமோ
எனக் குழம்ப

செவ்வாய் பெண்ணே
செவ்விதழே நீ செவ்வாயில்
ஏன் தோன்றி சாத்திரதத்தில்
வந்தமர்ந்தாய்..

உன்னால்
எண்ணி எண்ணிக்
கட்டம் பார்த்து
வந்து வந்து வரன்கள் போக
திருமணபந்தங்கள் குழம்பிக் குழம்பி
குழப்பம் கண்டதால்

இஙங்கே உன்னை
கற்சிலையாய் வடித்து
பாலும் தேனும் உனக்கழித்து
வருந்தி வருந்தி மனிதன் வாடி
வயது தாண்டி வாழ்கை தாண்டி
தேடித் தேடி ஓய்ந்தவர்
உன்னை வெறுக்க

நீ மட்டும் எப்போதும்
குழப்பவாதியாய் இருப்பது
ஏன் செவ்வாயே...?

சிலை

அழகிய கடல் பயணம்
பாதி நீரில் தான் முழ்க

தப்பித்த சிலையொன்று
அலைமோதி அலைமோதி
உப்பு நீரில் அது தவிக்க

அந்த வழி வந்த அலை
அதையெடுத்து
கரையில் வீச

இதைக் காணாது
வந்தவர் போனவர்
கால் பட்டு கால் பட்டு
மண்ணுக்குள் அது புதைய

அந்த வழி வந்த இதயம்
அதன் அழகில் தான் மயங்கி
மார்போடு அணைத்துக்
கொள்ள...

தன் நிலை மறந்த சிலை
இழப்புக்கள் தான் மறந்து
தவிப்புக்கள் தனை மறந்து
அதன் அணைப்பில் சிரித்து
நிற்க...

இது தெரியா அந்த மனிதன்
அழகுப்பொருளோடு அழகுப்பொருளாய்
அடைத்தான் தன் வீட்டில்...

சோகம் தொடர சிரித்தது சிலை
தன் நிலையை தான் நினைத்து...

அழகு

மழைக் காலம்
உதித்திடும் நிலா
என்றும் இருளுக்கு
அழகு

சூரியன் தோற்றுவித்த
வர்ணத்தில்
என்றும் ஏழு வர்ணம்
வானவில்லுக்கு
அழகு

பூக்கும் பூக்களில்
மணம் கொடுத்து
மனம் கவர்ந்த
மல்லிகைப் பூ என்றும்
பூவிற்குள் அழகு


நீரில் பிறந்து
நீரில் வளர்ந்து
நீரில் சேரா
தாமரை என்றும்
பொய்கைக்கு அழகு

முற்களோடு பிறந்து
அழகால் கவர்ந்து
காதலைப் பாடும்
ரோஜா என்றும் இதயதிற்கு
அழகு

எத்தனை அழகு
இந்த பூமியில்
பிறந்தாலும் எனக்கு
மட்டும் எதையும்
சிதைத்திடா இதயங்கள்
தான் என்றுமே
அழகு..........

மெளனம்

அவன் சொன்ன மெளனத்தை
அவள் கேட்டு மெளனமானாள்

அவன் ரசித்த மெளனத்தை
அவள் சூடி மெளனமானாள்

அவன் தவித்த மெளனத்தை
அவள் புரிந்து மெளனமானாள்

அவன் சிரித்த மெளனத்தை
அவள் ஏந்தி மெளனமானாள்

அவன் கொடுத்த மெளனத்தை
அவள் தாங்கி மெளனமானாள்

அவன் நேசித்த மெளனத்தை
அவள் வளர்த்து மெளனமானாள்

அவன் வெறுத்த மெளனத்தை
அவள் அணைத்து மெளனமானாள்
.... ..... ...... ...... ....... ...... ...... ..... ....... ....

தீயென நீ இரு

தீயென நீ இரு
மூடநம்பிக்கை தீ
தீயில் எரியும் வரை

தீயென நீ இரு
முக மூடியால் முகத்தை
மறைப்பவர் முகத்திரை
கிழித்திட

தீயென நீ இரு
சமூதாய சீரழிவை
வேரோடு தீயிட்டு
கொழுத்திட

தீயென நீ இரு
தீண்டுபவர்கள் தீயில்
எரிந்து சாம்பல் ஆகும்
வரை

தீயென நீ இரு
தீண்டாமை தீயை
தீயால் எரிந்து
உலகை காத்திடும்
வரை....